Φυσική εξέλιξη
«Η θάλασσα της Θεσσαλονίκης με φοβίζει, αλλά με εμπνέει ταυτόχρονα», σημειώνει ο δημιουργός κοσμημάτων Μιχάλης Πελαμίδης, του οποίου τα βιομορφικά δαχτυλίδια ταξιδεύουν σε ευρωπαϊκές γκαλερί, μπουτίκ και διεθνείς εκθέσεις.
Στο ατελιέ του στην περιοχή Βαλαωρίτου –μια «γειτονιά» με νεοκλασικό χαρακτήρα που σήμερα φιλοξενεί αρκετά μπαρ και κλαμπ– ο Πελαμίδης συνδυάζει αρχαίες ελληνικές τεχνικές με γαλλική αισθητική. Μια φυσική εξέλιξη, αν σκεφτεί κανείς ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Παρίσι από Ελληνογαλλίδα μητέρα και Θεσσαλονικιό πατέρα, σπούδασε στη Chambre Syndicale de la Haute Joaillerie της γενέτειράς του και διάλεξε τη Θεσσαλονίκη ως τόπο διαμονής του πριν από ακριβώς 20 χρόνια.
Στο μεταξύ, μια συλλογή από (προσιτό) ασήμι έρχεται αυτές τις μέρες να συμπληρώσει εκείνη που δουλεύει πάνω σε χρυσό. «Αγαπώ το φως αυτής της πόλης, άλλοτε μεσογειακό με ήλιο και άλλοτε βορειοευρωπαϊκό, σε τόνους γκρι», συμπληρώνει. «Οι γυναίκες έχουν λιγότερο άγχος και είναι πιο ανοιχτές στο να φορέσουν κάτι πιο εντυπωσιακό. Οι άνθρωποι εδώ αφιερώνουν χρόνο στην εμφάνισή τους». – Ελις Κις
Δικλίδες ασφαλείας
Τα τρισδιάστατα σχέδια του Θανάση Μπάμπαλη για Ελληνες και διεθνείς πελάτες ξεκινούν το ταξίδι τους από το στούντιο του βιομηχανικού σχεδιαστή στη Θεσσαλονίκη. Ανάμεσά τους εκείνο για την ξύλινη θήκη MacBook, η παραγωγή της οποίας σε μόλις 50 αντίτυπα έγινε για λογαριασμό της ολλανδικής Mujjo. Γέννημα-θρέμμα της πόλης, ο Μπάμπαλης σπούδασε στο London Metropolitan University και στο Royal College of Art, εργάστηκε στο Λονδίνο και συνέχισε την καριέρα του στη Νέα Υόρκη, πριν επιστρέψει στη Θεσσαλονίκη το 2003.
Παράλληλα, ο Μπάμπαλης είναι συνιδρυτής, μαζί με τον Κωνσταντίνο Χούρσογλου, της Shibui (γιαπωνέζικος όρος που περιγράφει μια απλή, διακριτική ομορφιά), μιας εταιρείας που εστιάζει σε είδη σπιτιού και αξεσουάρ και εδρεύει στη Γενεύη. «Μου δίνει τρομερή ασφάλεια η Θεσσαλονίκη σε επίπεδο προσωπικό. Εχω την οικογένειά μου, τους γείτονες, τους φίλους μου – μια μεγάλη εσωτερική ευτυχία», σημειώνει ο ίδιος. «Μεγάλη ασφάλεια αποτελεί επίσης το γεγονός ότι έζησα στο εξωτερικό για 15 χρόνια, κάτι που μου επιτρέπει σήμερα να δημιουργώ άνετα και γρήγορα». – Ελις Κις
Το περιοδικό που δεν μας αξίζει
Αν κάποιος έπεφτε από τον ουρανό στη Θεσσαλονίκη και έπαιρνε στα χέρια του το περιοδικό του ΠΑΟΚ, θα σχημάτιζε μια στρεβλή εικόνα για το ποδόσφαιρό μας. Μπορεί να έφτανε στο σημείο να πιστέψει ότι διαθέτουμε ανεπτυγμένη αθλητική κουλτούρα. Δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ότι το «Toumba Magazine» σπαταλά τις υπέροχες σελίδες του για χάρη ενός ποδοσφαίρου της ποιότητας του δικού μας. Εν προκειμένω βέβαια, το ζητούμενο δεν είναι τόσο το ποδόσφαιρο όσο ο ΠΑΟΚ. Το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον του. Το «Toumba Magazine» απευθύνεται στον οπαδό και είναι όμορφο που τον σέβεται.
Το περιοδικό έχει ήδη κερδίσει βραβείο ΕΒΓΕ και έχει διακριθεί και στα European Design Awards, σημαντικά επιτεύγματα που πιστώνεται ο δημιουργός του, ο creative director Δημήτρη Παπάζογλου, και ο διευθυντής έκδοσης και υπεύθυνος New Media του συλλόγου, Παναγιώτης Αρωνίδης. Κυκλοφορεί από πέρυσι κάθε μήνα, έχοντας έξυπνους τίτλους, εντυπωσιακές φωτογραφίσεις και φυσικά πολύ ιδιαίτερη αισθητική, μοντέρνο, μίνιμαλ σχεδιασμό που συγκρούεται με τη φθηνή πληθωρικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου. – Αθως Δημουλάς