Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι

Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι

2' 1" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Ε​​​​άν ένα άτομο μπορεί να φάει μόνο δύο γαρίδες, γιατί θα πρέπει να σερβίρονται έξι;» διερωτήθηκε ο υπουργός Τροφίμων και Καταναλωτικών Υποθέσεων της Ινδίας, Ραμ Βίλας Πάουσον, για να επιχειρηματολογήσει σχετικά με την απόφαση της ινδικής κυβέρνησης να καταθέσει νομοσχέδιο το οποίο θα καθορίζει την ποσότητα των μερίδων που σερβίρουν ξενοδοχεία και εστιατόρια, με στόχο τον περιορισμό της σπατάλης του φαγητού – η χώρα αντιμετωπίζει τεράστιο πρόβλημα. Την ίδια στιγμή που περισσότεροι από 230 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται ενώ το 44% των παιδιών κάτω των πέντε ετών είναι λιποβαρή.

Τα στοιχεία που δημοσιεύονται κατά καιρούς στον ελληνικό και στον ξένο Τύπο σχετικά με το τι πετάμε είναι σοκαριστικά. 1,6 δισ. τόνοι τροφίμων καταλήγουν παγκοσμίως στα σκουπίδια, ενώ 868 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από ασιτία. Αναλυτικά στοιχεία για τη σπατάλη τροφής στην Ελλάδα δεν γνωρίζω εάν υπάρχουν –σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, ο μέσος Ευρωπαίος πετάει κάθε χρόνο 179 κιλά τροφίμων–, πάντως η προσωπική εμπειρία του καθενός είναι ένας καλός «οδηγός».

Πόσες φορές πετάμε φρούτα και λαχανικά που έχουν σαπίσει στο ψυγείο ή τρόφιμα που περιμένουν στα ράφια την ημερομηνία λήξης; Επίσης, πόσο συχνά ζητάμε από τα εστιατόρια να μας κάνουν πακέτο το φαγητό που δεν έχουμε αγγίξει; Και όταν το κάνουμε, συχνά είναι μόνο από ντροπή μη μας χαρακτηρίσουν σπάταλους, καθώς το παίρνουμε σπίτι μας για να το πετάξουμε αργότερα οι ίδιοι στα σκουπίδια. Τα χρόνια της κρίσης και οι εικόνες των συσσιτίων στα αστικά κέντρα μάς έχουν κάνει σοφότερους στη διαχείριση των τροφίμων;

Εχουμε συνειδητοποιήσει ότι η απαξίωση της τροφής μέσω της μεγάλης σπατάλης δεν μπορεί να αποτελεί επιλογή σε κανένα στάδιο παραγωγής και κατανάλωσης τροφίμων είτε πρόκειται για το κτήμα είτε για τα νοικοκυριά;

Αν και είναι γνωστό ότι περίπου το ένα τρίτο της αγροτικής παραγωγής πετιέται ήδη στο στάδιο της συγκομιδής καθώς δεν συμβαδίζει με τις προδιαγραφές που θέτουν οι μεγάλες αλυσίδες τροφίμων, τα τελευταία χρόνια στο επίκεντρο της παγκόσμιας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του προβλήματος έχει βρεθεί ο τελευταίος κρίκος της διατροφικής αλυσίδας: ο καταναλωτής.

Δεν ξέρω αν το μέτρο της ινδικής κυβέρνησης, εφόσον προχωρήσει, μπορεί να έχει αποτέλεσμα ούτε γνωρίζω αν υπάρχει ένας τρόπος για να μετρηθεί εκ των προτέρων η… πείνα κάποιου που επισκέπτεται ένα εστιατόριο.

Η εικόνα, πάντως, είναι ακριβώς όπως πολύ εύστοχα την περιέγραψαν οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ «Just Eat It»: Φανταστείτε ότι βγαίνετε από ένα μανάβικο φορτωμένοι με τέσσερις σακούλες. Στον δρόμο για το πάρκινγκ, η μία σάς πέφτει και δεν μπαίνετε καν στον κόπο να τη μαζέψετε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή