Στις 18.00 την περασμένη Τρίτη, ο Μπενουά Αμόν πραγματοποίησε μια προεκλογική συγκέντρωση στο περίφημο στάδιο Αστρονπάλ στο Βιλερμπάν, κοντά στη Λυών. Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών για την προεδρία, ο οποίος διακρίθηκε για την ηρεμία και το χαμόγελό του, πάντα γέμιζε ασφυκτικά τις αίθουσες μέχρι πρότινος. Αυτή τη φορά, όμως, το στάδιο ήταν απλώς μισογεμάτο, οι ακόμα σθεναροί υποστηρικτές του δεν ήταν πλέον απολύτως βέβαιοι ότι θα τον ψηφίσουν και, απέναντι στο πλήθος, ο υποψήφιός τους φάνηκε λιγότερο θορυβώδης από ό,τι στις προηγούμενες συναθροίσεις.
Ο λόγος; Αυτό που προκαλεί σύγχυση στον Μπενουά Αμόν δεν είναι το γεγονός ότι δεν θα εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας. Οχι, αυτό το γνωρίζει πολύ καλά. Βλέπει, όμως, ένα μεγάλο μέρος των Σοσιαλιστών, μέλη της κυβέρνησης και βουλευτές, να συμμετέχει στον προεκλογικό αγώνα του Εμανουέλ Μακρόν, επομένως δεν έχει ψευδαισθήσεις.
Στοιχήματα
Αυτό που ανησυχεί τον Αμόν είναι ότι σήμερα ο Ζαν-Λικ Μελανσόν και το κόμμα του, «Ανυπότακτη Γαλλία», ενσαρκώνουν καλύτερα από εκείνον την Αριστερά στα μάτια των Γάλλων. Ο υποψήφιος της άκρας Αριστεράς καταλαμβάνει την τρίτη θέση στις δημοσκοπήσεις, πίσω από τη Μαρίν Λεπέν και τον Εμανουέλ Μακρόν, οι οποίοι παραμένουν στάσιμοι, και μπροστά από τον Φρανσουά Φιγιόν. Ορισμένοι ειδικοί δεν αποκλείουν την παρουσία του Ζαν-Λικ Μελανσόν στον δεύτερο γύρο των εκλογών στις 7 Μαΐου, ενώ άλλοι ποντάρουν σε μια μονομαχία μεταξύ της Λεπέν και του Μελανσόν. Σε αυτήν την ασυνήθιστη και μοναδική κούρσα για το προεδρικό μέγαρο, οι ανατροπές είναι τέτοιες που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τίποτα.
Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ο Ζαν-Λικ Μελανσόν διεξήγαγε μια λαμπρή εκστρατεία. Επιμελήθηκε την εικόνα του, οργανώνοντας συγκεντρώσεις σε ευρύχωρες αίθουσες ή σε εξωτερικούς χώρους, όπως την περασμένη εβδομάδα στο παλιό λιμάνι της Μασσαλίας, μπροστά σε 70.000 άτομα, λανσάροντας τις «πορείες των πολιτών», όπως αυτή στο Παρίσι.
Ξέρει πώς να καινοτομεί, δεδομένου ότι είναι ο πρώτος υποψήφιος που χρησιμοποίησε τη μέθοδο του ολογράμματος προκειμένου να παρευρίσκεται ταυτόχρονα στο στάδιο και του Παρισιού και της Λυών.
Την ίδια στιγμή, ενσαρκώνει μια παλιά Αριστερά με ένα θεατρικό ύφος το οποίο αρέσει. Χειρίζεται άριστα τη γαλλική γλώσσα και «αρέσει ακόμη και στους δεξιούς ψηφοφόρους», εξηγεί ο Ιβ Τρεάρ, αρθρογράφος της εφημερίδας Le Figaro.
«Με τις προτάσεις του για την επαναφορά της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας ή την απομάκρυνση της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ, χρίζεται ως ηγέτης ενός πολέμου, κάτι το οποίο ικανοποιεί τους συντηρητικούς που βλέπουν τη θέλησή του για τη διαμόρφωση ενός άξονα με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, όμοιου με εκείνου του στρατηγού Ντε Γκωλ με τον Στάλιν».
Στην Αριστερά και στο Κέντρο, ο Μελανσόν γοητεύει γιατί δεν έχει φίλους που του πληρώνουν τα κοστούμια του, όπως ο Φρανσουά Φιγιόν και ο Πιερ Μοσκοβισί, δεν έχει εις βάρος του διώξεις, δεν είναι ούτε πολύ νέος ούτε πολύ γέρος και δεν είναι πλέον τόσο οξύθυμος. Με λίγα λόγια, ενσαρκώνει την αντίθεση του λαού στις παγκοσμιοποιημένες ελίτ.
Επιθυμίες
Ωστόσο, αν κοιτάξουμε πολύ προσεκτικά, αυτά σχεδόν πρεσβεύει η Μαρίν Λεπέν. Οπως η υποψήφια του Εθνικού Μετώπου, επιθυμεί την έξοδο της χώρας του από την Ευρώπη, τον εκ νέου καθορισμό των εθνικών συνόρων, μια Γαλλία στρατιωτικά ανεξάρτητη. Εχουν σχεδόν το ίδιο σύνθημα: «Στο όνομα του λαού» όσον αφορά τη Λεπέν και «Η δύναμη του λαού» όσον αφορά τον Μελανσόν.
Η ξενοφοβία της Λεπέν είναι ίσως η μόνη σημαντική διαφορά μεταξύ αυτών των δύο λαϊκιστών υποψηφίων, οι οποίοι ενδέχεται να βρεθούν αντιμέτωποι στον δεύτερο γύρο. Ακόμη και αν κάτι τέτοιο φαντάζει απίθανο, το σενάριο αυτό προκαλεί ανησυχίες γιατί υποκρύπτεται ένα μήνυμα του γαλλικού λαού, που θα επιβαρύνει τους ώμους του επόμενου προέδρου σαν δαμόκλειος σπάθη.