Θεολογίζουσες διαφημίσεις

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Ακόμα και τις πρώτες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας ο Λευκός Κύριος έδωσε το «παρών» στην τηλεόραση. Σε όλα τα κανάλια, κι όχι βέβαια επειδή είναι πανταχού παρών. Κατάλευκο κοστούμι, κατάλευκα γένια, μικρά, φροντισμένα, όχι η γνωστή κατηφορική γενειάδα. Στα λευκά και ο βοηθός του. Το δώμα τους, κάπου στα ψηλά, σε κάποια νεφελοκοκκυγία. Λευκό κι αυτό. Ο Λευκός Κύριος είναι χαμογελαστός, πράγμα ασυνήθιστο. Επιπλέον, μολονότι είναι πρόδηλο ποιον υποδύεται (σίγουρα όχι τον Δία), δεν τα γνωρίζει όλα. Του διαφεύγουν αρκετά από τα γήινα. Ως εκ τούτου έχει το δικαίωμα της περιέργειας και απολαμβάνει την ηδονή της έκπληξης, την οποία, φυσικώ τω λόγω, στερούνται εκ προοιμίου όλες οι θεότητες. Χαίρεται λοιπόν χαρά μεγάλη όταν μαθαίνει, αυτός ο παντογνώστης, για κάποια επί γης καινούρια τεχνολογική επιτυχία. «Δεν είναι θαύμα;» λέει πασίχαρος.

Δεν είναι αυτή η μοναδική διαφήμιση στην οποία εμφανίζεται σε πρωταγωνιστικό ρόλο ένας Θεός, των χριστιανών ο Θεός, με τη μορφή του περίπου όπως εικονογραφείται επισήμως. Δεν είναι δηλαδή αυτή η μοναδική περίπτωση όπου το πλάσμα χρησιμοποιεί τον Πλάστη κάπως ανάλαφρα, με φιλοπαιγμοσύνη. Και με εμπορικό σκοπό βεβαίως. Ευτυχώς, τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν έχουν υπάρξει –όσο ξέρω– αναθέματα και πύρινες καταδίκες και άρον άρον απόσυρση διαφημιστικών βίντεο. Να μη βλέπουν οι αρχιιερωμένοι μας τηλεόραση; Το αποκλείει η τόση εξοικείωσή τους με το γυάλινο Μέσο. Και στον ναό όταν κηρύσσουν, δημιουργούν την αίσθηση ότι έχουν το βλέμμα τους προσανατολισμένο στον φακό. Υπάρχουν άλλωστε και οι καλοθελητές, που ψάχνουν συνεχώς για αφορμές ηθικού πανικού και εκστρατείας εναντίον όσων «βεβηλώνουν τα ιερά και τα όσια».

Θέλω να πιστεύω ότι οι ποιμένες έχουν δει τόσα χρόνια τον Θεό διαφημιστή του ενός ή του άλλου προϊόντος, όμως, κατόπιν ωρίμου σκέψεως, έχουν αποφασίσει να ζυγίζουν τα ελαφρά ακριβώς σαν αυτό που είναι: σαν ελαφρά, πανάλαφρα. Και κυρίως έχουν αποφασίσει, ακόμα και οι φανατικότεροι ανάμεσά τους, και οι πλέον τυπολάτρες και δογματικοί, ότι πρέπει να αποδεχτούν, έστω με βαριά καρδιά, τον αντικανονικό και σίγουρα θορυβώδη τρόπο με τον οποίο εκδηλώνουμε τα θρησκευτικά μας αισθήματα αιώνες τώρα. Ασφυκτικός κορσές στον καθημερινό βίο δεν έχει γίνει η καθ’ ημάς Ορθοδοξία. Την υποχρέωσε να μη γίνει η ίδια η συμπεριφορά του ποιμνίου, μεγάλο τμήμα του οποίου εκκλησιάζεται μόνο στις μεγάλες γιορτές. Και τότε για λίγο, απ’ έξω από την εκκλησία και δίχως να πάψει το κουβεντολόι του, και το φλερτάρισμα ακόμα.

Οταν η Εκκλησία δεν πολιτεύεται ανοιχτόμυαλα, μ’ εκείνο το «κατ’ οικονομίαν» δηλαδή πάντοτε κατά νουν, ξεμακραίνει από τους ίδιους τους πιστούς. Που θέλουν τον τρόπο τους, τον δικό τους τρόπο, αυτόν που κληρονόμησαν κι αυτόν που θα κληροδοτήσουν: χωρίς πολλούς πολλούς περιορισμούς, τυπικούρες και φοβίες. Με το σέβας αυθόρμητο, όχι διατεταγμένο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή