Δυσμενέστατη δείχνει να είναι η κατάσταση στον Μεγάλο Υφαλο της Αυστραλίας, όπου φαίνεται ότι έχουν καταστραφεί τα δύο τρίτα του εξαιτίας της χλωρίωσης.
Η χλωρίωση και η απώλεια των αλγών επηρεάζει 1.500 χιλιόμετρα του υφάλου, σύμφωνα με τους ερευνητές. Η τελευταία ζημιά επικεντρώνεται στο μέσο τμήμα του υφάλου, ενώ η χλωρίωση κατά το περασμένο έτος επηρέασε κυρίως το βόρειο τμήμα. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα δύο συμβάντα δεν θα δώσουν αρκετό χρόνο στον ύφαλο προκειμένου να αποκαταστήσει τις ζημιές του.
Ο καθηγητής Τέρι Χιουζ, του Πανεπιστημίου Τζέιμς Κουκ, τόνισε ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να αντιμετωπίσουν κατά τον πιο άμεσο τρόπο το θέμα της κλιματικής αλλαγής, προκειμένου να αποτρέψουν την περαιτέρω χλωρίωση και νέα καταστροφή του υφάλου.
«Από το 1998 έχουμε δει τέσσερα τέτοια συμβάντα και το διάστημα ανάμεσά τους διέφερε σημαντικά, αλλά τώρα βλέπουμε αυτό το γεγονός να εξελίσσεται στον λιγότερο χρόνο», τόνισε ο δρ Χιουζ. «Το ταχύτερο θα λάβουμε δράση όσον αφορά την παγκόσμια εκπομπή των αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και τη μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας τόσο το καλύτερο».
Περίπου οκτώ χιλιάδες χιλιόμετρα κοραλλιογενούς υφάλου μελετήθηκαν από το Αυστραλιανό Ινστιτούτο Υφάλων. Οι μελέτες έδειξαν ότι μόνον ένα κομμάτι στο νότιο τμήμα φαίνεται να μην έχει υποστεί βλάβες.
Ο ερευνητής δρ Τζέιμς Κέρι επισημαίνει ότι η ζημιά που έχει υποστεί ο ύφαλος είναι άνευ προηγουμένου, τονίζοντας ότι δεν υπήρχαν περιθώρια αποκατάστασης της υγείας του υφάλου μετά τα γεγονότα που έλαβαν χώρα πριν από ένα έτος.
Η χλωρίωση των κοραλλιών προκαλείται από την αυξανόμενη θερμοκρασία των υδάτων, που καταλήγει σε δύο φυσικά θερμά ρεύματα. Ενισχύεται από την κλιματική αλλαγή, αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, καθώς οι ωκεανοί απορροφούν το 93% της αύξησης της θερμότητας της Γης. Η χλωρίωση συμβαίνει όταν τα κοράλλια που βρίσκονται υπό τις συνθήκες στρες αποδιώχνουν τις άλγες που τους δίνουν το χρώμα τους. Αν οι φυσιολογικές συνθήκες επιστρέψουν τα κοράλλια μπορούν να αποκατασταθούν, αλλά για να συμβεί αυτό θα χρειαστούν δεκαετίες και αν οι στρεσογόνοι παράγοντες εξακολουθήσουν τα κοράλλια ενδέχεται να πεθάνουν.
Η πιο πρόσφατη καταστροφή των κοραλλιών συνέβη χωρίς τη συμβολή του φαινομένου Ελ Νίνιο, που φαίνεται να ευθύνεται για άλλες περιπτώσεις χλωρίωσης.
Ο Μεγάλος Κοραλλιογενής Υφαλος, ένα τεράστιο σύμπλεγμα μικρότερων κοραλλιογενών υφάλων που εκτείνονται από το βόρειο άκρο του Κουίνσλαντ μέχρι τη νότια πόλη Μπούνταμπεργκ, θεωρείται μνημείο παγκόσμιας κληρονομίας από το 1961. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πρόκειται για την τοποθεσία με τη μεγαλύτερη βιοποικιλότητα και έχει τεράστιο επιστημονικό ενδιαφέρον.
Ενας αστερίας που θεωρείται μία από τις πιο σημαντικές απειλές για τον Μεγάλο Κοραλλιογενή ύφαλο θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί μέσα από τη διαχείριση των ίδιων των φερομονών τους. Ο αστερίας έχει προκαλέσει σημαντική ζημία στα κοράλλια τρώγοντας τους ιστούς τους. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ένας τρόπος αντιμετώπισης αυτής της πραγματικής πληγής θα είναι με τη δημιουργία των χημικών που χρησιμοποιεί, προκειμένου να προσελκύσει τον σεξουαλικό του σύντροφο. Η μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, μελέτησε τα γονιδίωμα των αστεριών και αποκωδικοποίησε τις φερομόνες που χρησιμοποιούνται προκειμένου να συγκεντρωθούν μεγάλη αριθμοί αστεριών και να αναπαραχθούν. Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να δημιουργήσουν, με βάση τις γνώσεις που έχουν συγκεντρώσει, δολώματα έτσι ώστε να καταστεί δυνατή η αφαίρεση αυτών των όντων από τους κοραλλιογενείς υφάλους.