Ακούμε συχνά ότι οι πρώτοι από όσους χρωστούν σημαντικά δάνεια και τους οποίους οι τράπεζες επιθυμούν να «κυνηγήσουν», με την ελπίδα να τους υποχρεώσουν να πληρώσουν ή να τους αποσπάσουν το προσημειωμένο ακίνητο, είναι οι αποκαλούμενοι «στρατηγικοί κακοπληρωτές». Πρόκειται για μια κατηγορία δανειοληπτών που τοποθετείται πέραν των ορίων που ορίστηκαν από την Τράπεζα της Ελλάδος, ώστε να ξεχωρίζει ο «συνεργάσιμος» από τον «μη συνεργάσιμο» δανειολήπτη.
Ηδη οι τράπεζες έχουν τελειώσει με την προετοιμασία που χρειάζεται, ώστε να καταφέρουν εντός λογικού χρονικού διαστήματος την εκκαθάριση των προβληματικών δανείων. Υπενθυμίζω ότι η ικανότητα των τραπεζών να χρηματοδοτούν την οικονομία εξαρτάται κυρίως από τη ροή αποπληρωμής των παλαιών δανείων. Οι πληρωμές των δανειοληπτών επανατοποθετούνται σε νέα δάνεια, ενώ οι τόκοι γίνονται εισόδημα για τις τράπεζες για να πληρωθούν καταθέτες, έξοδα λειτουργίας και μερίσματα.
Οπως θυμάστε στην περίπτωση των συστημικών τραπεζών «μας» απαιτήθηκε η διάσωσή τους με κεφάλαια που συγκέντρωσαν οι Ευρωπαίοι υπέρ ημών και εγγυηθήκαμε να αποπληρώσουμε εν καιρώ εμείς οι φορολογούμενοι, μαζί με το υπόλοιπο δημόσιο χρέος. Αυτό συνέβη, κατά πρώτον, επειδή ακυρώθηκαν τα παλαιά ομόλογα του κράτους προκαλώντας την άμεση κατάρρευση των τραπεζών, η οποία θα είχε καταπιεί τις καταθέσεις των Ελλήνων χωρίς την εγγύηση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τελικώς των ευρωπαϊκών κρατών μέσω του ΕΜΣ.
Κατά δεύτερον λόγο, όμως, οι τράπεζες συνέχισαν να καταρρέουν και μετά την ως άνω διάσωσή τους, επειδή η αναμενόμενη αύξηση μη εξυπηρετούμενων δανείων μετατράπηκε σε κύμα αθέτησης δανείων καθοδηγούμενη από συγκεκριμένους πολιτικούς παράγοντες και άλλους εξίσου συγκεκριμένους πολιτειακούς, δημοσιογραφικούς και λοιπούς παράγοντες.
Τον τελευταίο καιρό αποδεικνύεται ότι πρωταγωνιστικό ρόλο στη μη εξυπηρέτηση των δανείων που πήραν όταν τα χρειάστηκαν, που αρνούνται σήμερα ακόμη και να συζητήσουν μια έντιμη σταδιακή και πολυετή τακτοποίησή τους, που συχνά απειλούν υπαλλήλους τραπεζών, με πολιτικά ή άλλα μέσα· που χρησιμοποιούν νομικές προβλέψεις, που δόθηκαν για άλλο σκοπό· που αποκρύπτουν με κάθε τρόπο την άνετη οικονομική τους κατάσταση· που υποστηρίζουν και υποστηρίζονται από όσους εξακολουθούν να τρομοκρατούν και να αγχώνουν την κοινωνία μας· που αξιοποιούν τις δικαστικές καθυστερήσεις· που αρνούνται τελικώς την υπογραφή τους, είναι άτομα πολύ γνωστά στην κοινωνία και ανάμεσά τους επιτυχημένοι επιχειρηματίες που συνεχίζουν να διάγουν βίον άνετο και να πίνουν εις υγείαν των κορόιδων. Μήπως πρέπει οι ηγεσίες των τραπεζών να κάνουν κάτι γι’ αυτό; Μήπως η φορολογική Αρχή δεν πρέπει να αγνοεί τη συμπεριφορά των ίδιων αυτών «πελατών» της; Μήπως οι πολιτικοί πρέπει να ζητήσουν ονόματα και διευθύνσεις;