Κατ’ αρχάς μοιάζει με τυπική φάρσα, με εκείνες τις «μηχανές» που στήνουν αιώνιοι παίδες ή παλίμπαιδες εις βάρος άλλων, γελώντας μέχρι δακρύων – είναι και η χαιρεκακία μια μορφή εσωτερικής λύτρωσης. Ο λόγος για τη δήθεν πρόσκληση σε πάρτι που ανέβασαν χάκερς στον λογαριασμό του Ολάντ με αφορμή την αποχώρησή του από τα Ηλύσια Πεδία: «Θα το γιορτάσουμε με αξιοπρέπεια, ελάτε όλοι, φέρτε και τα παιδιά σας, είναι μια λαϊκή γιορτή». Και μολονότι η ψευδο-πρόσκληση κατέβηκε τάχιστα από το επιτελείο του Γάλλου προέδρου, 507 πρόλαβαν να την αποδεχθούν. Την ίδια μέρα, άλλοι χάκερς ανέβασαν στον λογαριασμό στο Twitter του Γιάννη Αντετοκούνμπο μήνυμα με το οποίο καλούσε όλους τους θαυμαστές του να τον πάρουν τηλέφωνο. «Γεια σε όλους. Καλέστε με στο τηλέφωνο της δουλειάς. Εχω μερικές ερωτήσεις …».
Αυτός που ξεραίνεται στο γέλιο με το πάθημα του επωνύμου, π.χ. σταρ της δημοσιογραφίας που βρέθηκε αίφνης να «ανακοινώνει» μέσω των «προφίλ» του την προσχώρησή του στον ISIS (δρυός πεσούσης, επέρχεται ομαδική ευδαιμονία), παράλληλα χρησιμοποιεί συγκεκριμένα εργαλεία για το χακάρισμα, που τραβούν την κουρτίνα σε έναν υπό ραγδαία ανάπτυξη ανοικτό κόσμο (όπου τίποτε δεν μπορεί να μείνει για πολύ κρυφό), με καλόβολους και κακόβουλους εισβολείς, μυστικές υπηρεσίες σε κούρσες οχύρωσης κρατικών απορρήτων και μυστικών πρακτικών, κράτη που «εισβάλλουν» στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις άλλων κρατών και δημιουργούν ιούς για να τις πλήξουν… Μπορεί να είναι χάκερς της παλιάς φρουράς, ταλαντούχοι μέτοικοι του ηλεκτρονικού κόσμου, που γνωρίζουν σε ποιο σημείο πρέπει να σταματήσουν ώστε να μην προκαλέσουν ζημιά, και να μην έχουν καμιά σχέση με τα μηνύματα σε λογαριασμούς διεθνών οργανισμών υπέρ του Ερντογάν και κατά της «ναζιστικής Γερμανίας και Ολλανδίας», με τον επηρεασμό ψηφοφόρων στις αμερικανικές εκλογές, με την παραβίαση 500 εκατομμυρίων λογαριασμών χρηστών του Yahoo, με τα μεγάλα χακαρίσματα που αποκαλύπτουν τα WikiLeaks… Αλλά μπορεί να είναι και κράκερς που τους αρέσει να σπέρνουν ιούς και σκουλήκια, να υποκλέπτουν και να καταστρέφουν δεδομένα αρχών και επιχειρήσεων, μανιακοί δημιουργοί υπολογιστών ζόμπι που «ρίχνουν» σελίδες κρατικών υπηρεσιών, κυβερνοπάνκ ή κυβερνοαπατεώνες οι οποίοι καυχιούνται ανοικτά για τα κατορθώματά τους online.
Ολα είναι πιθανά. Ενδέχεται αυτοί που ψυχαγωγούνται με τις αλλοιώσεις ξένων ιστοσελίδων, με το ηλεκτρονικό στραπατσάρισμα, τη γελοιοποίηση προσώπων, να υιοθετούν τη φιλοσοφία των χάκερς περί ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας (παγκόσμιου κοινού αγαθού) και της ανεμπόδιστης πρόσβασης όλων στη γνώση και να θεωρούν ότι αποτελούν το «ανοσοποιητικό σύστημα» του Διαδικτύου. Ή να εκμεταλλεύονται την ικανότητα να τρυπώνουν παντού, να καταστρέφουν, να σπιλώνουν, να κλέβουν, να εκβιάζουν. Ενίοτε το ίδιο πρόσωπο έχει δύο όψεις, του ενσυνείδητου υπεύθυνου ασφαλείας δικτύων και του κυβερνοεγκληματία.
Είναι η νέα διάσταση των ανοικτών ευάλωτων κοινωνιών μας, που απαιτεί συνεχώς τρόπους αυτορρύθμισης, ανανεωμένες στιγμές ισορροπίας. Διότι, εδώ δεν υπάρχει επιλογή (ανάμεσα στη θαλπωρή μιας κλειστής ομάδας και το εύθραυστο άγνωστο πλεοναστικό προηγμένο σύμπαν), αμφιρρέπουμε μέσα στο ψηφιακό αξεδιάλυτο, χάνουμε ερείσματα και βάθρα, ζούμε απροφύλακτοι μέσα στον χρόνο.