Οι ποδοσφαιριστές που μεσουρανούσαν στο άθλημα από το 1950 έως και τις αρχές της δεκαετίας του 1990 αισθάνονται πως αγωνίστηκαν σε λάθος περίοδο, συγκρίνοντας τους δικούς τους μισθούς με αυτούς των τωρινών ποδοσφαιριστών. Ωστόσο, το «δικό τους ποδόσφαιρο» είχε κάτι που δεν αγοράζεται με χρήματα. Είχε την ποδοσφαιρική αυθεντικότητα, την προσωπική καινοτομία, τον ρομαντισμό, την αγάπη για την ομάδα, το πρωτοφανές δέσιμο με το κοινό, αλλά κυρίως τη μυθοποίηση.
«Μυθικός» ήταν και ο «μικρός Ναπολέων», Ρεϊμόν Κοπά. Ενας ποδοσφαιρικός αρτίστας, που όμοιός του ίσως δεν έχει υπάρξει έκτοτε. Κάποιοι παρομοίασαν τον Πλατινί με τον Κοπά, άλλοι, σαφώς νεότεροι, παρομοίασαν τον Ζιντάν. Ομως η ιστορία έδειξε πως ο Κοπά ήταν μαζί ο Μισέλ Πλατινί και ο Ζινεντίν Ζιντάν.
Γεννημένος σε μια μικρή πόλη του γαλλικού Βορρά ονόματι Μιν, ο Κοπά ήταν γιος μιας Γαλλίδας μητέρας και ενός Γερμανού πατέρα πολωνικής καταγωγής. Το επίθετό του, ήταν Κοπαζέφκσι, ωστόσο οι συμπαίκτες του από νεαρή ηλικία το περιόρισαν σε «Κοπά» χάριν ευκολίας. Ως παιδί και έφηβος, εργαζόταν σε ανθρακωρυχεία και μάλιστα έχασε ένα δάχτυλο από το χέρι του. Η σύζυγός του Κριστίν ήταν η αδερφή ενός συμπαίκτη του στην πρώτη ομάδα που αγωνίστηκε, την Ανζέ.
Αρκετές εφευρέσεις των ανθρώπων μοιάζουν απλές όταν τις συναντάς τελικώς στην καθημερινότητά σου. Ο πρωτοπόρος, όμως, εξασκεί το μυαλό, την ικανότητα και την οξυδέρκειά του για να καταλήξει σε κάτι που κάποιοι ύστερα από αυτόν θα το θεωρήσουν δεδομένο. Ο
Κοπά, σύμφωνα με τους περισσότερους, αποτελεί το πρώτο ατόφιο ποδοσφαιρικό «δεκάρι». Κοφτή ντρίμπλα, «αεράτη» κίνηση στον χώρο, απαράμιλλο στυλ και πρωτοφανής ποδοσφαιρική οξυδέρκεια στο «να δει» την κίνηση στον χώρο από τον κεντρικό επιθετικό και να του προσφέρει το «έτοιμο γκολ». Παίκτης που έκοβε την άμυνα «στα δύο» με μία του κίνηση, έχοντας όμως και ταυτόχρονη έφεση στο σκοράρισμα.
Πρώτος ποδοσφαιριστής από τη Γαλλία που κατέκτησε τη Χρυσή Μπάλα, μέλος της θρυλικότερης ομάδας όλων των εποχών: της Ρεάλ Μαδρίτης της δεκαετίας του 1950, που θα ήταν κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που γνωρίζουμε σήμερα, αν δεν ανήκαν σε αυτήν εκείνη την εποχή παίκτες όπως ο Κοπά, ο Ντι Στέφανο, ο Πούσκας και άλλοι που συνετέλεσαν τα μέγιστα στο να γίνει η Ρεάλ «βασίλισσα» και ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός σύλλογος του πλανήτη.
Ο Κοπά έγινε ο πρώτος Γάλλος παίκτης που πανηγύρισε το Κύπελλο Πρωταθλητριών, ενώ η ομάδα που πέρασε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του, η Ρεμς, έχει κατακτήσει στην ιστορία της 6 πρωταθλήματα, εκ των οποίων τα 5 ήταν με ποδοσφαιριστή τον Κοπά και το τελευταίο της ήταν το μακρινό 1962…
Το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958 ήταν μάλλον το ζενίθ του. Μέλος της πανίσχυρης Εθνικής Γαλλίας, είχε την ατυχία να πέσει στην ομάδα φαινόμενο του παγκόσμιου αθλητισμού: την εθνική ομάδα της Βραζιλίας. Πραγματικός δημιουργός φάσεων σε μια περίοδο που οι ασίστ δεν καταγράφονταν καν ως στατιστικό στοιχείο, ουσιαστικά «ευθύνεται» για τα περισσότερα από τα 13 γκολ που σημείωσε ο ποδοσφαιρικός του «Διόσκουρος» Ζιστ Φοντέν, κάτι που αποτελεί μέχρι σήμερα αξεπέραστο ρεκόρ.
Μετά το πέρας της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ίδρυσε τη δική του εταιρεία αθλητικών ειδών που δραστηριοποιήθηκε κυρίως στην Κορσική. Απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών, πριν από δύο εβδομάδες.
Η άτυχη Γαλλία του 1958
Το 1958 ήταν μία από τις σημαντικότερες χρονιές στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Σουηδίας εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο λαοφιλές άθλημα ο κατά πολλούς κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου, Πελέ.
Η Βραζιλία κατέκτησε το πρώτο Μουντιάλ της ιστορίας που ήταν η απαρχή της κυριαρχίας της σε εθνικό επίπεδο, καθώς σήμερα αποτελεί την πιο επιτυχημένη ομάδα του κόσμου. Στη «σκιά» του Πελέ και της εθνικής Βραζιλίας, υπήρχε μια ομάδα που διέθετε έναν χαρισματικό επιθετικό και ένα εξαιρετικό «δεκάρι». Επρόκειτο φυσικά για τη Γαλλία του Ζιστ Φοντέν και του Ρεϊμόν Κοπά. Τα 13 γκολ του Φοντέν τροφοδοτήθηκαν κατά κύριο λόγο από τον Κοπά που πρόσθεσε άλλα τρία στην εντυπωσιακή πορεία των Γάλλων στη διοργάνωση.
Ο Κοπά βραβεύτηκε εκείνη τη χρονιά ως ο κορυφαίος ποδοσφαιριστής του πλανήτη. Σε έναν όμιλο μεγάλης δυσκολίας, οι Γάλλοι είχαν αντιπάλους τους Γιουγκοσλάβους, τους Σκωτσέζους και τους Παραγουανούς. Το 7-3 με την Παραγουάη ήταν ο πρώτος αγώνας της φάσης των ομίλων, ενώ ακολούθησαν η ήττα από τη Γιουγκοσλαβία με 3-2 και η νίκη επί της Σκωτίας με 2-1, με τον Κοπά να σκοράρει στους δύο εκ των τριών αγώνων.
Στα προημιτελικά οι Γάλλοι πέρασαν με άνεση τη Β. Ιρλανδία, πριν έρθει η Βραζιλία στα ημιτελικά. Εκεί, αναδείχθηκε το ποδοσφαιρικό μεγαλείο του Πελέ που σκόραρε χατ τρικ εναντίον των Γάλλων σε ηλικία μόλις 18 ετών! Οι Γάλλοι αποκλείστηκαν από μια πανίσχυρη ομάδα, που ήταν ανερχόμενη δυναστεία και έμελλε να πάρουν το «αίμα» τους πίσω 40 χρόνια μετά με έναν «σύγχρονο Ρεϊμόν Κοπά» να χαρίζει τον πρώτο τίτλο της πρωταθλήτριας κόσμου στους Γάλλους: Τον Ζιντεντίν Ζιντάν, το 1998 στο Μουντιάλ της Γαλλίας…
Μια ονειρεμένη καριέρα με τη «Βασίλισσα» Ρεάλ
Οταν το 1955 η UEFA αποφάσιζε τη δημιουργία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ουδείς μπορούσε να φανταστεί την εξέλιξη που θα είχε το άθλημα του ποδοσφαίρου έπειτα από τόσα χρόνια. Το εντυπωσιακό ξεκίνημα της Ρεάλ Μαδρίτης στη διοργάνωση, όταν και κατέκτησε πέντε τίτλους στα πρώτα πέντε χρόνια πραγματοποίησης του θεσμού απογείωσε την ισπανική ομάδα και την καθιέρωσε στις συνειδήσεις των φιλάθλων ως την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης και κατ’ επέκταση του κόσμου.
Ο Ρεϊμόν Κοπά πήρε μεταγραφή στη «Βασίλισσα» με τον… πατροπαράδοτο τρόπο της εποχής. Εκανε το παιχνίδι της ζωής του εναντίον της Ρεάλ, κέντρισε το ενδιαφέρον της και μαζί της έγραψε μερικές από τις πιο χρυσές σελίδες των Μαδριλένων. Αν το να είσαι μέλος των καλύτερων είναι εκ των πραγμάτων δύσκολο, το να είσαι ο «καλύτερος των καλύτερων» τι είναι; Η απάντηση είναι μάλλον Ρεϊμόν Κοπά, ιδίως αν τοποθετήσουμε την ερώτηση πίσω, στο μακρινό 1958, όταν ο Κοπά έγινε ο πρώτος Γάλλος που πήρε τη «Χρυσή Μπάλα».
Στον πρώτο τελικό της διοργάνωσης, το 1956, η Ρεάλ Μαδρίτης κέρδισε τη Ρεμς με 4-3. Ο Κοπά έχασε τον τίτλο, αλλά κέρδισε μια μεταγραφή που άλλαξε τόσο τη ροή της δικής του καριέρας όσο και της «Βασίλισσας» που «εκτοξεύτηκε». Το 1957, στον τελικό που πραγματοποιήθηκε στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» παρουσία 120 χιλιάδων θεατών, η Ρεάλ κέρδισε με 2-0 την Φιορεντίνα χάρη σε γκολ των Ντι Στέφανο και Γκέντο με τον Κοπά βασικό. Το 1958, αντίπαλος των «Μερένχες» ήταν η Μίλαν αλλά το αποτέλεσμα πάλι ίδιο. Νίκη της Ρεάλ (3-2) και ακόμα ένα τρόπαιο στη Μαδρίτη με τον Κοπά να φοράει το νούμερο 7 στη φανέλα. Το τελευταίο τρόπαιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών για τον Γάλλο ήρθε απέναντι στην πρώην ομάδα του Ρεμς. Νίκη με 2-0 στη Στουτγκάρδη και η καριέρα του στη «Βασίλισσα» ολοκληρώθηκε με 2 πρωταθλήματα Ισπανίας, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών και 24 γκολ σε 79 συμμετοχές…