Ο φωτογράφος-ορειβάτης Μπάμπης Γκιριτζιώτης γνωρίζει το βουνό των θεών όσο λίγοι. Τους τελευταίους μήνες αποτυπώνει με τον φακό του τη θέα από τις υψηλότερες κορυφές του, σε μια συναρπαστική εικονική περιήγηση 360°.
«Tον Ιανουάριο του 2014 προσπαθήσαμε με δύο φίλους ορειβάτες, τον Μιχάλη Στύλλα και τον Θωμά Θωμίδη, να κάνουμε τη διαδρομή της Κόψης του Προφήτη Ηλία με χειμωνιάτικες συνθήκες. Λίγοι το είχαν επιχειρήσει μέχρι τότε και δέχτηκα την πρόσκληση με χαρά, γιατί θα είχα πρώτη φορά την ευκαιρία να βρεθώ σε τόσο απόμερα και άγρια σημεία του βουνού. Ολα πήγαιναν όπως τα θέλαμε μέχρι που τη δεύτερη μέρα, λίγο πριν πέσει το σκοτάδι, διαπιστώσαμε ότι έχουμε χάσει τη διαδρομή. Η νύχτα μάς βρήκε σε ένα σημείο όπου με το ζόρι χωρούσε το μικρό αντίσκηνο που είχαμε μαζί μας. Το επόμενο πρωί προσπαθήσαμε να συνεχίσουμε, αλλά αυτό ήταν αδύνατο από το σημείο που είχαμε βρεθεί. Η οπισθοχώρηση ήταν η μοναδική –και αρκετά επίπονη– λύση. Μετά από ώρες και με κάμποση κούραση βρεθήκαμε σε μια ταβέρνα της περιοχής: μας άξιζε ένα πλούσιο δείπνο και αρκετή ζέστη. Παρακολουθώντας τις συζητήσεις των δύο φίλων σχετικά με το τι είχε γίνει τις προηγούμενες ημέρες, κατάλαβα ότι η διαύγεια να παίρνεις τις σωστές αποφάσεις τις δύσκολες στιγμές είναι από τα πράγματα που σου μαθαίνει το βουνό. Οπως επίσης η υπομονή και ο σεβασμός. Οσο και αν τα μάτια μας κοιτούσαν μόνο προς τα πάνω, η οπισθοχώρηση ήταν η πιο σωστή κίνηση. Ετσι κι αλλιώς, το βουνό θα ήταν πάντα εκεί να μας περιμένει…»
Ο Μπάμπης Γκιριτζιώτης μπορεί να μιλάει για τον Ολυμπο με τις ώρες. Να σου προτείνει συναρπαστικές διαδρομές ανάλογα με την εμπειρία και τις δυνατότητές σου, να σου εμπνέει το πάθος του γι’ αυτόν, αλλά προπαντός να αποκαθιστά τους «μύθους» που τον πλαισιώνουν («πρόκειται για παρεξηγημένο βουνό, είναι πολύ πιο βατό από όσο πιστεύουν οι περισσότεροι»). Αdventure photographer της Canon Greece και επίσημος φωτογράφος της The North Face Greece, ασχολείται συστηματικά από το 2007 με τη φωτογραφική και video κάλυψη αθλητικών δράσεων που διοργανώνονται στο βουνό και γενικά στη φύση, είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Κάπως έτσι βρέθηκε το 2010 και το 2011 στο Νεπάλ, όπου κάλυψε τον αγώνα Solu Khumbu Trail. Για τις ανάγκες της καθημερινής ανταπόκρισης με κείμενο και φωτογραφικό υλικό, χρειάστηκε να διανύσει 300 χλμ. πεζός για 15 ημέρες, σε υψόμετρα έως 5.500 μ., ακολουθώντας την πορεία των δύο Ελλήνων αθλητών που συμμετείχαν στη διοργάνωση.
Τον Ολυμπο τον ανεβαίνει τακτικά τα τελευταία 15 χρόνια – υπολογίζοντας χοντρικά, από τη Θεσσαλονίκη όπου ζει βρίσκεται εκεί μία στις πέντε ημέρες του χρόνου. Με τον εξοπλισμό του –αυτόν του φωτογράφου αλλά και αυτόν του ορειβάτη–, είτε χειμώνα είτε καλοκαίρι, άλλοτε μόνος αλλά συνήθως με παρέα – «είναι το ιδανικό και το πιο ασφαλές», όπως λέει. «Δεν το βλέπω σαν δουλειά, με ευχαριστεί, νιώθω οικεία. Είναι η ομορφιά του συγκεκριμένου βουνού, σε συνδυασμό με τον μύθο του, που σε ταξιδεύει. Και γι’ αυτό είναι εύκολο να αγαπηθεί», παρατηρεί.
Από αυτήν ακριβώς την αγάπη προέκυψε το πρότζεκτ Mount Olympus Summits 360°, μια προσπάθεια αποτύπωσης της θέας από τις περίπου 55 καταγεγραμμένες ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου –άνω των 2.000 μ. υψόμετρο– μέσα από φωτογραφίες 360°. Η υλοποίηση της φιλόδοξης εικονικής περιήγησης ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2015 και βρίσκεται εν εξελίξει. Οταν ολοκληρωθεί, σε περίπου έναν χρόνο από σήμερα, για κάθε κορυφή που παρουσιάζεται θα υπάρχουν ιδανικά δύο διαφορετικές λήψεις, μία χειμώνα και μία καλοκαίρι. Για ευνόητους λόγους προφανώς: το τοπίο μεταμορφώνεται, ακολουθώντας την εναλλαγή των εποχών.
«Μιλώντας ως φωτογράφος, ο Ολυμπος μου αρέσει περισσότερο την άνοιξη και τον χειμώνα, γιατί τότε οι εικόνες είναι πιο έντονες και δυνατές. Ειδικά ο χειμώνας με τραβάει πιο πολύ: το βουνό τότε αλλάζει και προσφέρει περισσότερες δυνατότητες στις λήψεις. Μπορείς να “παίξεις” με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Πάντα ανεβαίνω όταν τελειώνει η κακοκαιρία, για να έχω διαυγή ουρανό, αν και το τι θα συναντήσω επάνω είναι απρόβλεπτο. Πολλές φορές, λόγω του μικροκλίματος, η υγρασία και τα πυκνά σύννεφα δυσκολεύουν τη φωτογράφιση του project, μια και το ιδανικό είναι να έχω έναν καθαρό ορίζοντα. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει είτε να περιμένω είτε απλώς να φύγω και να επιστρέψω. Η υπομονή και ο σεβασμός είναι εξάλλου το άλφα και το ωμέγα στα μεγάλα υψόμετρα. Δεν πας να κατακτήσεις το μέρος, αλλά να δεις ωραία πράγματα και να περάσεις καλά, νιώθοντας ασφαλής. Για να το πετύχεις, πρέπει να ξέρεις πότε να σταματήσεις, πότε να γυρίσεις πίσω και πότε να επανέλθεις, όταν οι συνθήκες είναι κατάλληλες».
Στην ιστοσελίδα http://mountolympussumits.com, που πλαισιώνει το εγχείρημα του Μπάμπη Γκιριτζιώτη, ο επισκέπτης μπορεί ήδη να περιηγηθεί από κορυφή σε κορυφή (σε όσες έχουν ήδη φωτογραφηθεί), να διαβάσει ορειβατικές εμπειρίες του ίδιου από το βουνό των θεών και να δει φωτογραφίες από διάφορα σημεία του Ολύμπου. Το υλικό εμπλουτίζεται και ανανεώνεται συνεχώς, τροφοδοτούμενο από τις νέες αναβάσεις. Βασικός στόχος του δημιουργού της είναι να παρουσιάσει γνωστές και άγνωστες ομορφιές του βουνού-συμβόλου της Ελλάδας και –γιατί όχι;– να εμπνεύσει νέες συναρπαστικές περιηγήσεις. «Οπως το βουνό δεν είναι η κορυφή, έτσι ο Ολυμπος δεν είναι μόνο ο Μύτικας», λέει. Θα δεις από τον απλό ορειβάτη που περπατά φορώντας ένα απλό πεζοπορικό παπούτσι μέχρι τον έμπειρο αναρριχητή που σκαρφαλώνει επιδέξια στα βράχια. Στο Οροπέδιο των Μουσών θα συναντήσεις ανθρώπους 70-75 χρονών, που αγκομαχούν στην ανηφόρα λιγότερο από πολλούς νεότερούς τους. Τα κεντρικά μονοπάτια είναι πολύ καλά σηματοδοτημένα, ενώ, λόγω των αγώνων ορεινού τρεξίματος, έχουν σηματοδοτηθεί και νέες διαδρομές, σε πιο χαμηλά υψόμετρα βέβαια. Υπάρχουν πάντως σημεία που δεν γνωρίζω, είτε γιατί είναι δύσκολα σε πρόσβαση είτε γιατί δεν έχω φτάσει έως εκεί. Οσα χρόνια και αν περπατάς τον Ολυμπο, πάντα θα υπάρχουν γωνιές του που μπορεί να μην έχεις πατήσει…».
Αγαπημένες διαδρομές
1. Το Πέρασμα του Νάτση Αλπική ανάβαση με ιδιαίτερη θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, με αποκορύφωμα αυτήν προς τα μεγάλα Καζάνια. Η διαδρομή ξεκινά από το διάσελο της Στριβάδας, που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου, τον Μύτικα (2.917 μ.) και το Στεφάνι (2.909 μ.).
2. Η κόψη του Σκολιού Δύσκολη ορειβατική διαδρομή, καθώς τα 1.600 μ. υψομετρικής διαφοράς πρέπει να καλυφθούν μέσα σε μόνο 4,8 χλμ. Προσφέρει εντυπωσιακές εικόνες και σίγουρα ξεχνάς την επίπονη ανηφόρα όταν σταθείς στην κορυφή του Σκολιού, σε υψόμετρο 2.905 μ.
3. Οροπέδιο των Μουσών για αρχάριους Από τις πιο γνωστές διαδρομές, αφορά όσους θα θελήσουν πρώτη φορά να επισκεφτούν τον Ολυμπο. Είναι σηματοδοτημένη (Ε4), ξεκινά από τη θέση Γκορτσιά, όπου ο επισκέπτης μπορεί να αφήσει το αυτοκίνητό του, και μετά από περίπου 14 χλμ. (5-6 ώρες πεζοπορίας) βρίσκεται στο οροπέδιο των Μουσών. Ενα από τα ομορφότερα σημεία είναι η θέα από την κορυφή της Σκούρτας προς τις ψηλότερες κορυφές του Ολύμπου.
4. Οροπέδιο των Μουσών για προχωρημένους Αρκετά δύσκολη διαδρομή, ξεκινά από την κορυφή της Σκάλας (2.882 μ.), φτάνει στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα (2.917 μ.), και καταλήγει στο οροπέδιο των Μουσών. Οποιος την κάνει πρώτη φορά και δεν έχει την εμπειρία καλό θα είναι να δείξει ιδιαίτερη προσοχή και να πάρει τις σωστές πληροφορίες πριν ξεκινήσει. Η θέα από και προς όλες τις κατευθύνσεις είναι απλώς μαγευτική.