Ελλάδα, μια ιδιαιτέρως ειδική περίπτωση

Ελλάδα, μια ιδιαιτέρως ειδική περίπτωση

2' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Η Ελλάδα είναι μια ειδική περίπτωση. Πουθενά η έκταση των προβλημάτων δεν ήταν τόσο μεγάλη όσο στην Ελλάδα, και η κρατική διοίκηση τόσο αδύναμη», δήλωσε χθες στο Μόναχο ο Κλάους Ρέγκλινγκ, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM). Το ίδιο έλεγε και η Αγκελα Μέρκελ από την αρχή της ελληνικής κρίσης. «Εχουμε πει επανειλημμένως ότι η Ελλάδα είναι ειδική περίπτωση», είπε στις αρχές του 2012. Επτά χρόνια αφού ξέσπασε η κρίση, η Ελλάδα παραμένει «ειδική περίπτωση», παραπαίοντας συνεχώς στα όρια του Grexit, διαπραγματευόμενη, έως τη στιγμή της ασφυξίας, την επόμενη υποδόση ξένου δανείου. «Ειδική περίπτωση» ή, όπως έγραψε ο Πολ Κρούγκμαν το 2012, «χαμένη υπόθεση»;

Δεν χαθήκαμε ακόμη, αλλά, μετά πολλών θυσιών και με τον φόβο ριζωμένο μέσα μας, ούτε σωθήκαμε. Και εάν κάποτε δεν ήμασταν «ειδική περίπτωση», η ιδιαίτερη αδυναμία μας να ξεφύγουμε από την κρίση μάς εξασφαλίζει αυτή την πικρή διάκριση. Στην αρχή της κρίσης, βλέπαμε τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής περίπτωσης αλλά μπορούσαμε να καταγγείλουμε, επίσης, τις ελλείψεις των μηχανισμών διαχείρισης του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, τη σπουδή των εταίρων και πιστωτών να σώσουν τις δικές τους τράπεζες, φορτώνοντας παλιά και νέα χρέη στις πλάτες των Ελλήνων. Μπορούσαμε να καταγγέλλουμε ο ένας τον άλλον για τη στάση μας προ και μετά κρίσεως («ΠΑΣΟΚοι», «μνημονιακοί», «αντιμνημονιακοί», «μενουμευρωπαίοι», «αγανακτισμένοι», «προσκυνημένοι», κ.λπ., κ.λπ.), καθώς και τους «ξένους τοκογλύφους». Πάνω απ’ όλα, όμως, μπορούσαμε να ελπίζουμε ότι κάπου θα τελείωνε η δοκιμασία.

Επειτα από εμάς, άλλες χώρες αναγκάστηκαν να υποστούν τη βάσανο της «διάσωσης», βίωσαν τα δεινά της απότομης μεταρρύθμισης και λιτότητας, και «βγήκαν» από τα δικά τους μνημόνια. Εμείς, ασπαζόμενοι τον τίτλο της «ειδικής περίπτωσης», καταφέραμε να διαιωνίσουμε τη δική μας κρίση έως ότου η ύφεση ξεπέρασε σε διάρκεια και βάθος τη Μεγάλη Υφεση των ΗΠΑ το 1930. Και εάν το 2010 δεν ήμασταν «ειδική περίπτωση», δεν είναι μόνο η διάρκεια της κρίσης που μας έκανε να ξεχωρίσουμε αλλά και η επιμονή μας να μένουμε στις καταγγελίες και να αποφεύγουμε τις κινήσεις και αποφάσεις που θα μας οδηγούσαν προς την ανάκαμψη.

Σήμερα, πέρα από το δημόσιο χρέος, που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το υπολογίζει στο 179,7% του ΑΕΠ το 2016, ιδιώτες χρωστούν 120 δισ. ευρώ στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία. Τα «κόκκινα» δάνεια, που ήταν 5% των χορηγήσεων στην αρχή της κρίσης, φθάνουν στο 45%. Ολοένα περισσότεροι άνθρωποι εξωθούνται προς την πρόωρη σύνταξη ή την ανεργία, αφήνοντας λιγότερους να παραπαίουν κάτω από τα βάρη των φόρων και εισφορών. Ως «ειδική περίπτωση», πάντως, τα περισσότερα πολιτικά κόμματα δεν έβλεπαν την απόλυτη ανάγκη να τελειώσει με κάθε κόστος η αβεβαιότητα. Δεν υπήρξε στοιχειώδης συνεννόηση στην αναγκαιότητα αλλαγών, στη χάραξη κοινής θέσης προς τους δανειστές αλλά και προς τις δυνάμεις της αδράνειας εντός Ελλάδος. Αυτή η χρόνια αδυναμία να διαχειριστούμε προβλήματα ευθύνεται περισσότερο για το σημερινό αδιέξοδο απ’ όσα λάθη επιβλήθηκαν από τα μνημόνια.

Σήμερα, όμως, η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει σε αυτούς που, για δικούς τους λόγους, αφήνουν το πρόβλημα να διαιωνίζεται. «Ειδική περίπτωση» η Ελλάδα· «ειδική περίπτωση» και κάποιοι δανειστές.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή