Το αδιέξοδο προκύπτει ως αποτέλεσμα της κωφότητας στα καμπανάκια της κρίσης (μέσα στην κρίση) και στα καλά της πρόληψης. Διότι χωρίς έναν στοιχειώδη μηχανισμό που να τακτοποιεί, κάπως, τα πράγματα ξανά σε μια ανεκτή ισορροπία, ο πανικός, το «ατύχημα», το λάθος ή σειρά αυτών, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε κλιμάκωση του κακού. Στη συνέχεια, αν αντιμετωπίσεις το νέο συμβάν ως συμφορά κι όχι ως πραγματικότητα προς άμεση διαχείριση, τότε αυτό θα ταρακουνήσει άσχημα το σύστημα, ή και θα το ισοπεδώσει. Ωστόσο, αν λάβεις έστω και μετά την εμφάνισή του, αλλά πριν από την τελειωτική καταστροφή, τα μέτρα που θα έπρεπε να είχαν ληφθεί εξ αρχής, οι συνέπειες θα είναι λιγότερο οδυνηρές.
Αν παθαίνουμε ό,τι παθαίνουμε, δεν είναι μόνο γιατί οι αρμόδιοι δεν έκαναν κάτι για να προλάβουν την ταραχή που ήξεραν ότι έρχεται καταπάνω μας, αλλά και γιατί δεν ενήργησαν όπως όφειλαν, μετά. Τα καμπανάκια χτυπούν ξανά από παντού, διαφορετικά καμπανάκια αλλά ο ήχος τους πνίγεται σε έναν χώρο πολιτικά πολωμένο και κορεσμένο από αδιέξοδα. Ομως εκείνα χτυπούν.
Μια επιβεβαίωση ότι διάγουμε κρίσιμες στιγμές είναι –π.χ.– η έξοδος στο Αιγαίο τουρκικών ερευνητικών σκαφών (ακόμη από την εποχή του Χόρα το 1976 και το 1987 του Σισμίκ, όπως μετονομάστηκε το Χόρα, και τον «πόλεμο» του πετρελαίου). Επανήλθε η συζήτηση για Grexit; Ανακοίνωσε η Τουρκία –παρανόμως, αφού απαιτείται άδεια από τις ελληνικές αρχές– ότι θα βγει το Τσεσμέ για υδρογραφικές έρευνες στο κέντρο του Αιγαίου, σε διεθνή ύδατα αλλά εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, εκατέρωθεν του 25ου μεσημβρινού που αποτελεί τον πάγιο στόχο της τουρκικής διεκδίκησης για επιχειρησιακή διχοτόμηση του Αιγαίου. Από τον Ιανουάριο του 1997, που βγήκε για πρώτη φορά στο Αιγαίο το ωκεανογραφικό Πίρι Ρέις έχουν καταγραφεί αρκετά «επεισόδια», τα περισσότερα μετά το 2010. Μάιος 2001, αποτρέπεται νέα έξοδος του Πίρι Ρέις. Νοέμβριος 2008, χρησιμοποιείται το νορβηγικό Malene Ostervold για γεωφυσικές έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ιούνιος 2010, βγαίνει το Τσεσμέ στο Βόρειο Αιγαίο ως απάντηση στην ελληνική πρόθεση για έναρξη ερευνών για πετρέλαιο. Σεπτέμβριος 2011 (πρόταση Σόιμπλε για εθελοντική έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη), το Πίρι Ρέις ξεκινά σεισμικές μελέτες. Φεβρουάριος 2012 (δεύτερο μνημόνιο, διαδηλώσεις), το R/V BILIM-2 ετοιμάζεται για ωκεανογραφικές έρευνες. Μάρτιος 2012, το Πίρι Ρέις βγαίνει για «ωκεανογραφικές έρευνες» και φτάνει μέχρι την Αμοργό. Μάρτιος του 2015, θερμές διαπραγματεύσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές και το «ερευνητικό» Tibukat Marmara πλέει στο Αιγαίο. Φεβρουάριος 2016, παραμονές συμφωνίας Ε.Ε. – Τουρκίας για το προσφυγικό, ξανά μελέτες από το Πίρι Ρέις για την κλιματική αλλαγή και την επίδρασή της στον «σχηματισμό του Αιγαίου»…
Εν τω μεταξύ, επτά χρόνια συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων δεν μεταρρυθμίζουν και πολλά. Η κρίση αποκαλύπτει βάραθρα, βάλτους, δίνες σε μορφή τάξης, δεν απομακρύνει πρακτικές που παγίωσαν παθογένειες. Ο δικός μας ακανθώδης μικρόκοσμος απέχει δισεκατομμύρια ευρώ ή χιλιάδες μίλια από την ομαλότητα. Οι ελληνικές μέρες υπό σφοδρή πίεση –προκαταβολικά νέα μέτρα 3,6 δισ. ευρώ, χρέος χωρίς τη σφραγίδα του «βιώσιμου»– δεν μοιάζουν ακόμη ευνοϊκές για κάποια ανάσα διαρκείας. Και τα καμπανάκια χτυπούν.