Η επιστολή που έφτασε στο e-mail δεν απευθυνόταν σε εμένα προσωπικά, αφού έγραφε:
«Γεια σας, αδελφές μου! Κάποιες μπορεί να ξέρετε ήδη πως εργαζόμαστε με πρόσφυγες (μητέρες και μωρά) στην Αθήνα και σε νησιά της Ελλάδας. Εχουμε ομάδες από μαίες, βοηθούς μητρότητας, συμβούλους θηλασμού και γαλουχίας, γυναίκες διαφόρων ειδικοτήτων που εργάζονται με μητέρες και μωρά και γυναίκες που δεν είναι μητέρες, αλλά θέλουν να βοηθήσουν. Αυτή τη στιγμή στέλνουμε έκκληση για περισσότερες εθελόντριες».
Στην Ελλάδα σήμερα δραστηριοποιείται πληθώρα ανθρωπιστικών οργανώσεων, με σκοπό την άμβλυνση των επιπτώσεων της προσφυγικής κρίσης. Υπάρχει, όμως, μόνο μία η οποία συγκροτείται αποκλειστικά από γυναίκες και απευθύνεται στο πιο ευαίσθητο τμήμα του προσφυγικού πληθυσμού, δηλαδή στις μητέρες με μωρά.
«Πηγαίνουμε στον Ελαιώνα και στη Μυτιλήνη με εξειδικευμένο προσωπικό, όπως μαίες και γυναίκες που ασχολούνται με προβλήματα θηλασμού και ανάπτυξη παιδιών», εξηγεί στην «Κ» η Αμερικανίδα κ. Didi Uttama-Lee, η οποία είναι η ιθύνουσα της πρωτοβουλίας. «Η Amurtel προωθεί δράσεις από γυναίκες σε γυναίκες και παιδιά, οπότε απευθυνόμαστε συγκεκριμένα σε γυναίκες εθελόντριες. Δεν αποκλείουμε τη βοήθεια και των ανδρών φίλων μας, φυσικά».
Η Amurtel είναι οργάνωση που δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’60 στην Ινδία, από την Ινδή P.R. Sarkar, μια ακτιβίστρια που επιθυμούσε να συνδράμει γυναίκες και παιδιά, προκειμένου να ξεφύγουν από τον κύκλο της φτώχειας.
Ετσι, η οργάνωση προχώρησε στη δημιουργία μικρών συνεταιρισμών-επιχειρήσεων από φτωχές γυναίκες στις Φιλιππίνες, ίδρυσε κοινοτικά σπίτια για εγκαταλελειμμένα παιδιά και βρέφη στη Μογγολία, προγράμματα υδροδότησης στην Γκάνα και δημοτικά σχολεία για παιδιά σε Κόστα Ρίκα, Δομινικανή Δημοκρατία, Αϊτή, Ινδία, Τζαμάικα, Ταϊλάνδη, Νικαράγουα και Κένυα.
Στην Ελλάδα, η οργάνωση διεξάγει καμπάνια για τη συγκέντρωση υλικών πρώτης ανάγκης, αλλά και για την ενεργοποίηση εθελοντριών που θα βοηθούν μητέρες και παιδιά σε κατάσταση ανάγκης. «Ας πούμε ότι ζητάμε μάρσιπους για το ταξίδι. Ο μάρσιπος δεν διευκολύνει μόνο την κίνηση των γυναικών-προσφύγων, αλλά βοηθάει και στην αντιμετώπιση του στρες του μωρού, αφού το φέρνει σε επαφή με το σώμα της μητέρας ή του πατέρα», εξηγεί η κ. Uttama-Lee.
Η Amurtel είχε δραστηριοποιηθεί στα στρατόπεδα προσφύγων στην Αλβανία κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Κόσοβο, με έδρα ξανά την Ελλάδα, όμως έκτοτε δεν χρειάστηκε να ενεργοποιηθεί ξανά. Σύμφωνα με την οργάνωση Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η οποία δέχθηκε από τον Μάρτιο του 2015 44.053 επισκέψεις στα νησιά, στην Αθήνα και στην Ειδομένη, το 33% αφορούσε γυναίκες. Το 17,6% ανήκε σε κάποια ευάλωτη κατηγορία, όπως είναι οι ηλικιωμένοι, τα ασυνόδευτα παιδιά, οι έγκυοι και τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
«Θυμάμαι σε μια τέντα το καλοκαίρι με καύσωνα μια έγκυο γυναίκα σε άθλια κατάσταση με το μικρό της παιδί στο ένα χέρι. Πρέπει να ήταν εννέα μηνών. Της είπαμε να μείνει μερικές ημέρες να τη βοηθήσουμε, γιατί μπορούσε να γεννήσει οπουδήποτε στον δρόμο και αυτό θα ήταν πολύ επικίνδυνο για την υγεία τη δική της και του παιδιού της. Δεν μας άφησε γιατί φοβήθηκε μην κλείσουν τα σύνορα», θυμάται η κ. Uttama-Lee.
«Ομως στ’ αλήθεια λίγες ημέρες, ίσως και ώρες, βοήθειας μπορεί να αποδειχθούν κρίσιμες γι’ αυτές τις γυναίκες και τα μωρά», συμπληρώνει.