Αχτσιόγλου

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γιατί ο κ. Αλέξης Τσίπρας προτάσσει τώρα, όψιμα, αν όχι με τραγική καθυστέρηση, την κ. Εφη Αχτσιόγλου στην πρώτη γραμμή αναχαίτισης του επερχόμενου γαλάζιου τσουνάμι;

Υποθέτω διότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά εδώ που έφτασε. Διότι η κ. Εφη Αχτσιόγλου, παρότι χρεώθηκε ένα επικίνδυνο χαρτοφυλάκιο, βγήκε ατσαλάκωτη. Ισως να είναι το μόνο πρώτης κλάσης στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ που έφτασε ώς εδώ δίχως σοβαρά πλήγματα σε ατομικό επίπεδο.

Διότι όλο αυτόν τον καιρό διατήρησε την ψυχραιμία της, παρέμεινε προσεκτική και, κυρίως, ολιγόλογη, δεν «γάβγισε» και δεν κατέφυγε στον προσφιλή λαϊκισμό και στην κινδυνολογία των υπόλοιπων συριζαίων. Την ίδια στιγμή όμως διατήρησε ακέραια την κομματική της ταυτότητα. Μην έχουμε καμία αμφιβολία: δεν είναι υπερκομματικό πρόσωπο. Ελάχιστη σχέση έχει όμως με τον ΣΥΡΙΖΑ που γαβγίζει αφρίζοντας.

Τι σημαίνει αυτό; Αναδύεται σιγά σιγά ένα πρόσωπο διαδοχής; Μπορεί, αν και ο κ. Τσίπρας δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια (όπως και κανένας Ελληνας πολιτικός αρχηγός, εδώ που τα λέμε). Μετά την καταβαράθρωση της «καμένης» Ρένας Δούρου (πολλές φωνές την ήθελαν κάποτε αντίπαλον δέος στον κ. Τσίπρα, όχι πια – και δικαίως), ίσως μια άλλη, νέα γυναίκα που μοιάζει άφθαρτη και –για να τα λέμε όλα– ξετρελαίνει τους άνδρες (σε υπερκομματικό επίπεδο – και δικαίως!) να εμφανίζεται με τέτοιο ρόλο στο προσκήνιο.

Με αυτά και με αυτά, η επιλογή της κ. Αχτσιόγλου σηματοδοτεί και μια στροφή, καιροσκοπική, από αυτές που μας έχει συνηθίσει ο απερχόμενος πρωθυπουργός: αυτή τη φορά προς τη μετριοπάθεια ή, έστω, προς τους χαμηλούς τόνους. Ισως κατάλαβαν πια στην Κουμουνδούρου ότι το πολύ το Κύριε ελέησον το βαριέται και ο παπάς.

Οπότε, «μαντρώνουμε» τους απανταχού πολάκηδες και «ξαμολάμε» πρόσωπα με μια εικόνα γυαλιστερή, που φέρνουν περισσότερο προς μια κεντροαριστερά με ανθρώπινο πρόσωπο. Το «ριζοσπαστική αριστερά», που αποτελεί το θεμελιώδες συστατικό του ακρωνύμιου του κόμματος μπαίνει, προσωρινά, στο συρτάρι μπας και κερδηθεί η μητέρα όλων των μαχών – ή μήπως και δεν χαθούν όλα σε αυτή.

Καιροσκοπική ή μη, προσωρινή ή μη, είναι μια στροφή «προς το ποιοτικό», αναμφισβήτητα. Αν μη τι άλλο, δεν βλάπτει λίγο να κοπάσει η κομματική ηχορύπανση με στοιχεία υστερίας παλαιοκομμουνιστικής κοπής αλλά και εθνικολαϊκής υφής. Φυσικά, αυτό μένει να φανεί.

Θα καταφέρει να φέρει εις πέρας τη δύσκολη αυτή αποστολή η κ. Αχτσιόγλου; Και αυτό μένει να φανεί. Ισως κανένας πια στον ΣΥΡΙΖΑ να μην τρέφει αυταπάτες ως προς το αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου. Μια ήττα όμως με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες να εξασφαλίσει την κομματική επιβίωση και, γιατί όχι, την επιστροφή (κάποια στιγμή). Το ποιοτικό έχει να κάνει και με κάτι ακόμα: τέσσερα και πλέον χρόνια, οι επιλογές του κ. Τσίπρα, σε πρόσωπα και τακτικές, κατέστησαν την κυβέρνησή του μία από τις πλέον αντιπαθητικές στην ιστορία της χώρας. Η κ. Αχτσιόγλου καλείται τώρα να αντιστρέψει το αντιπαθητικό σε συμπαθητικό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή