Το 1963, όταν η Μπρέντα Λι έκανε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ερμηνεύοντας το «All alone am I», ο βραβευμένος με Οσκαρ Μάνος Χατζιδάκις θεωρούνταν διεθνώς ένας από τους φημισμένους κινηματογραφικούς συνθέτες. Και δεκάδες διάσημοι ομότεχνοι της Αμερικανίδας τραγουδίστριας διασκεύαζαν συνθέσεις του.
Το Σάββατο συμπληρώνονται 25 χρόνια από τον θάνατο του κορυφαίου συνθέτη και πολλοί θα πίστευαν ότι αυτή η διάθεση για δημιουργική εξερεύνηση του έργου του, που ξεφεύγει από τα ελληνικά σύνορα, θα είχε πια εξαντληθεί. Και όμως, μόλις πρόπερσι, με μια νέα ηχογράφηση του «All alone am I», μια σύγχρονη Αμερικανίδα σταρ, η Αλισον Κράους, βρέθηκε στις πρώτες θέσεις του top του Billboard. Νωρίτερα, οι Pink Martini είχαν ηχογραφήσει το τραγούδι του «Ποτέ την Κυριακή» στα ελληνικά, όπως άλλωστε και η Ρουμάνα σοπράνο Αντζελα Γκεοργκίου το «Πάει έφυγε το τρένο». Πολλοί σύγχρονοι καλλιτέχνες, από την Πορτογαλίδα Τερέζα Σαλγκουέιρο έως τους Αμερικανούς ράπερ Black Moon, συνεχίζουν να διασκευάζουν Χατζιδάκι. Μέχρι και στη διάλεκτο των Ζουλού τον έχουν τραγουδήσει οι Αφρικανές Στέλα Κουμάνο και Φέιθ Κουγιάτε.
Χάρη στη συνεργασία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τον γιο του συνθέτη, Γιώργο Χατζιδάκι, απολαμβάνουμε τα τελευταία χρόνια και τα λιγότερο γνωστά έργα του, καθώς και κάποια που πρώτη φορά παρουσιάστηκαν σε συναυλία, με νέους, ταλαντούχους ερμηνευτές, όπως η Δήμητρα Σελεμίδου, και πειραματικές ομάδες, σαν τους bizoux de kant, σε απρόβλεπτες κάποτε διασκευές, όπως εκείνη του «Μεγάλου Ερωτικού» για σύνολο μπαρόκ, από τον Ανδρέα Λινό. Και όλα αυτά, ενώ ο δημιουργός αυτής της μουσικής είναι προ πολλού απών. Ή μήπως όχι;
Στην πραγματικότητα, ο Χατζιδάκις είναι παρών. Μέσα από τον πάντοτε επίκαιρο δημόσιο λόγο του υπέρ των αξιών, εναντίον του λαϊκισμού και κάθε είδους ολοκληρωτισμού. Αλλά και μέσα από τη μουσική του που, εντάσσοντας καινοτομικά τη λόγια δυτική παράδοση, το δημοτικό και λαϊκό ελληνικό τραγούδι, τις νεότερες ευρωπαϊκές και αμερικανικές επιρροές στην πιο αυθεντική μουσικότητα, αποτελεί αστείρευτη πηγή αναδημιουργίας για κάθε ανήσυχο, σύγχρονο καλλιτέχνη. Και, όπως δείχνει το αμείωτο ενδιαφέρον του κοινού, και πηγή αναβάπτισης για κάθε ανήσυχο ακροατή.