Περί επωνύμων αλλά και ισότητας

Περί επωνύμων αλλά και ισότητας

Κύριε διευθυντά

Περί επωνύμων στη χώρα μας ο λόγος. Είναι διαδεδομένη η άποψη ότι η γραφή των επωνύμων αφορά τους φέροντες αυτά. Ενδεικτικά, οι εναλλακτικές γραφές Χατζιδάκις (Μάνος, μουσικοσυνθέτης, και Γεώργιος, ακαδημαϊκός) και Χατζηδάκης (Εμμανουήλ, ακαδημαϊκός) δεν δημιουργούν πρόβλημα, όμως σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχει περιθώριο για συζήτηση.

Ολοι μας γνωρίζουμε ότι ένα ανδρικό επώνυμο απαντάται σε όλες τις κλίσεις, ενώ ένα γυναικείο στη γενική, δηλωτικό γονέα ή συζύγου. Αυτό το κατάλοιπο του παρελθόντος θα μπορούσε να εκλείψει  με τη χρήση όλων των πτώσεων και για τα γυναικεία επώνυμα, παραβλέποντας βεβαίως ότι, για την ελληνική πραγματικότητα, ορισμένα από αυτά στην ονομαστική μπορεί να θεωρηθούν προβληματικά (Λέων, Αρχιμανδρίτης, Διάκος κ.ά.). Πρόσφατα, στο φύλλο της 5ης Μαΐου 2019 της έγκριτης εφημερίδας σας, η εβδομαδιαία στήλη «500 λέξεις» φιλοξένησε τον κ. Μάνο Κοντολέων, ενώ σε αυτό της 25ης Μαΐου 2019, άρθρο φέρει την υπογραφή της κ. Λίνας Πανταλέων.

Δεν γνωρίζω αν πρόκειται περί επιλογής αυτοπροσδιορισμού, όμως, σε κάθε περίπτωση, γεννάται ένας προβληματισμός για τον λόγο για τον οποίο, γενικότερα, επώνυμα σε -ων αντιμετωπίζονται ως άκλιτα (Μαυρολέων, Τρύφων κ.ά.), κατά τα αλλοδαπής προέλευσης (Εβερτ, Κουίκ, Κοχ κ.ά.). Στις ραδιοτηλεοπτικές μεταδόσεις αγώνων βόλεϊ παρατηρείται εναλλακτική αναφορά στο επώνυμο του παίκτη Σωτήρη Πανταλέων ή Πανταλέοντα. Και καλά στον προφορικό λόγο, έπεα πτερόεντα. Στον γραπτό;

Δημ. Χατζηδακης, Δρ Χημικός Μηχανικός

Περί επωνύμων αλλά και ισότητας-1

Καμβάς κεντημένος με τα μάτια είναι η προικοδότηση μιας μέρας οδοιπορίας, μετάληψη γνώσης, μαζί στοχαστική ιχνηλασία από πηγές αναβλύζουσας μνήμης. Κτίρια-σύμβολα, λεωφόροι όπου παρέλασε η Ιστορία, δρόμοι και γωνιές με αδιάλειπτο το βουητό των αιώνων, ξεφτισμένα από τον χρόνο σπίτια παλάτια κάποτε, ο κινούμενος ιστός των ανθρώπων, στέκια ανθεκτικά, ανηφοριές-κατηφοριές. Αυτή η πόλη γεννάει μυστικά. Οπως έγραψε ο (και) αθηναιοδίφης Νίκος Βατόπουλος στο τελευταίο του βιβλίο «Μικροί δρόμοι της Αθήνας»: Μια ολόκληρη γεωγραφία του άστεως, λανθάνουσα και αθέατη αλλά υπαρκτή (σαν τον πλούσιο αλλά σκοτεινό και άγνωστο κόσμο του βυθού) αποκαλύπτεται σταδιακά στο αδηφάγο βλέμμα του περιπατητή. Επάνω, φωτογραφία από τη Ρωμαϊκή Αγορά με φόντο την πύλη του Μεντρεσέ στην πλατεία των Αέρηδων. Από την ξενάγηση του Ηλία Κολοβού στο οθωμανικό παρελθόν της Αθήνας στη σειρά αστικών περιηγήσεων που διοργανώνει το Athens Walking Stories. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή