Ο Ισπανός Αντρές Γκαγιάρντο Αλμπαχάρ γυρίζει τον κόσμο και φωτογραφίζει σύγχρονα αρχιτεκτονήματα.
Δεν είναι επαγγελματίας. Με εργασιακή εμπειρία στον χώρο του μάρκετινγκ και της διαφήμισης, η φωτογραφία είναι για τον Αντρές Γκαγιάρντο Αλμπαχάρ το χόμπι που μπορεί να συνδυάσει με τη δεύτερη μεγάλη αγάπη του, τα ταξίδια. Την πρώτη του μηχανή τού την έκαναν δώρο πριν από μερικά χρόνια η μητέρα και ο αδελφός του, λίγο μετά τα τριακοστά του γενέθλια. Την πήρε στα χέρια του και άρχισε να πειραματίζεται, στήνοντας τα κάδρα του με πρωταγωνιστές φόρμες και χρωματικές αρμονίες, καμπύλες και αυστηρές γραμμές, κτίρια του κόσμου που αποτελούν μέρος του αστικού τοπίου στην Κοπεγχάγη, στο Μιλάνο, στις Βρυξέλλες, στο Ελσίνκι, στο Αμβούργο, στο Πεκίνο, στη Σεούλ, στην Ταϊπέι και, βέβαια, στην πατρίδα του, το Αλικάντε.
Ο Ισπανός φωτογράφος Αντρές Γκαγιάρντο Αλμπαχάρ.
O ίδιος χαρακτηρίζει το πρότζεκτ Urban Geometry (σ.σ. αστική γεωμετρία), που ξεκίνησε το 2013 από το Ταλίν όπου είχε μετακομίσει πρόσφατα, ως ένα εργαλείο προσωπικής εξέλιξης. Με γονείς αρχιτέκτονες, θυμάται τον εαυτό του να βαριέται αφόρητα ως παιδί, όταν λόγω της δουλειάς τους έπρεπε να τους ακολουθεί σε επαγγελματικά ταξίδια τους, που είχαν «για φόντο» μακέτες και κτίρια υπό κατασκευή. Σε αυτά επιστρέφει σήμερα, κατά κάποιον τρόπο, σε ένα είδος αντισυμβατικής ψυχοθεραπείας που του έχει αποφέρει σημαντικές διακρίσεις, με πιο χαρακτηριστική την κατάταξή του ως φιναλίστ στη διεθνή διοργάνωση Sony World Photography Awards το 2017, για την εικόνα «Palm Trees Routine» στο συγκρότημα κατοικιών Muralla Roja του διάσημου Ισπανού αρχιτέκτονα Ρικάρντο Μποφίλ, στο Αλικάντε.
ΑΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
«Με γοητεύουν οι ιστορίες που η αρχιτεκτονική μπορεί να αφηγηθεί για μια πόλη. Η σύνδεση μεταξύ τους έχει τρομερό ενδιαφέρον. Αντιλαμβάνεσαι κατ’ αρχάς τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν και την αντίστοιχη δυναμική που αυτές διαμορφώνουν. Για παράδειγμα, η Ασία σήμερα επενδύει στη σύγχρονη αρχιτεκτονική μέσα από εντυπωσιακά οικοδομήματα, τόσο για δημόσια όσο και για ιδιωτική χρήση. Σε αντιδιαστολή, στην Ισπανία υπάρχουν πολύ αξιόλογα κτίρια, τα οποία πρακτικά καταρρέουν. Μία ακόμη παράμετρος είναι η εξής: όταν κανείς επισκέπτεται μια πόλη, αν την παρατηρήσει προσεκτικά, θα καταλάβει ποιος και για ποιους την έχει σχεδιάσει. Στην Κοπεγχάγη, φέρ’ ειπείν, αισθάνεσαι από την πρώτη στιγμή ότι είναι μια πόλη που προορίζεται για τους κατοίκους της και τον άνθρωπο εν γένει. Έχει δοθεί μεγάλη προτεραιότητα στον δημόσιο χώρο, στη χρήση ποδηλάτου και μέσων μαζικής μεταφοράς, κ.λπ. Ακούγεται λογικό ως φιλοσοφία αστικής δόμησης, αλλά δεν τη συναντάμε σε πολλά μέρη του κόσμου. Και αυτό λέει πολλά για τη συγκεκριμένη πόλη, αλλά και για εκείνες που δεν ασπάζονται την ίδια φιλοσοφία».
Εσωτερική άποψη της εκκλησίας Grudtvig, Κοπεγχάγη, Δανία (2017).
Παιδί της πόλης, δεν θα μπορούσε να φανταστεί τον εαυτό του να φωτογραφίζει κάτι άλλο εκτός από αστικά τοπία. Και παρότι ταξιδεύει πολύ –αυτή την περίοδο, χάριν του πρότζεκτ επισκέπτεται τακτικά την Ταϊβάν–, το μέρος στο οποίο θέλει να επιστρέφει είναι αυτό στο οποίο μεγάλωσε: το Αλικάντε, στη Βαλένθια. «Οι δεσμοί με τον τόπο μου παραμένουν πολύ ισχυροί. Κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί, νιώθω την ίδια οικειότητα, ενώ συγχρόνως την αντιμετωπίζω με διαφορετική ματιά. Και παράλληλα η πόλη προσφέρει ιδανικές συνθήκες για φωτογράφιση. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, το μεσογειακό φως “παίζει μπάλα” χωρίς αντίπαλο».
Παράλληλα, απολαμβάνει την ελευθερία τού να μη δουλεύει με αναθέσεις και σφιχτά deadlines. «Όλη αυτή η ιστορία ξεκίνησε γιατί ήθελα να γίνω καλύτερος φωτογράφος. Χομπίστας όμως. Ήταν ξεκάθαρα μια προσωπική άσκηση, ένας τρόπος να εξερευνήσω τα δικά μου όρια και τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τον κόσμο γύρω μου. Συμμετρικά αλλά και άναρχα, δομημένα αλλά και δημιουργικά. Το γεγονός ότι, για να γίνει αυτό, πρέπει να ταξιδεύω κάνει την εμπειρία ακόμη πιο ολοκληρωμένη για μένα. Όμως ποτέ δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα έφτανα έως εδώ…»
• Για να περιηγηθείτε αναλυτικά στις εικόνες του πρότζεκτ Urban Geometry, επισκεφθείτε το andresgallardo.photography/urbangeometry.