Ενα εικοσιτετράωρο με τη συγγραφέα Λένα Μαντά

Ενα εικοσιτετράωρο με τη συγγραφέα Λένα Μαντά

3' 51" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

06.00

Εγερτήριο! (Εννοείται μόνο τον χειμώνα, που γράφω!). Το μυαλό ξεκούραστο και γεμάτο όρεξη για δουλειά. Ζεστό μπάνιο, καφές και μετά… Μετά κάθομαι μπροστά στην οθόνη. Από εκείνη τη στιγμή, δεν υπάρχει τίποτα και κανένας. Μόνο οι ήρωές μου, μόνο το ταξίδι μου…

10.00

Τέσσερις ώρες μετά, σηκώνομαι από το γραφείο και μόνο τότε καταλαβαίνω πως με πονούν η πλάτη μου, τα χέρια μου, έχω πιαστεί, και το μυαλό μου θέλει επειγόντως να σωπάσει για λίγο! Η συγγραφέας παραχωρεί ευγενικά τη θέση της στη νοικοκυρά. Στρώσιμο κρεβατιού, τακτοποίηση καθιστικού, μαγείρεμα και, αν υπάρχει επιτακτική ανάγκη, πλυντήριο! Ευτυχώς, τα ψώνια για το σπίτι τα έχει αναλάβει ο άνδρας μου!

11.30

Επιστροφή στον παράδεισό μου! Οι ήρωές μου αδημονούν. Με χρησιμοποιούν για να πουν αυτά που θέλουν και το ξέρω… Το αποδέχομαι… Μου αρέσει… Μαζί μου έχω και τον δεύτερο καφέ της ημέρας, μαζί με κάποιο σνακ. Συνήθως είναι μπισκότα ή κουλουράκια, γενικά κάτι γλυκό! Σπανίως, και μόνο όταν θυμάμαι την υγιεινή διατροφή, το σνακ είναι φρούτο… Χάνομαι πάλι στην περιδίνηση του μυαλού μου.

14.30

Το ρολόι με κοιτάζει απηυδισμένο. Ο,τι σινιάλα ήξερε, τα έκανε για να μου υπενθυμίσει ότι πρέπει ν’ απομακρυνθώ. Δύσκολο… Οι ήρωες είναι φλύαροι πολύ, κάποιες μέρες ακόμη περισσότερο. Οι λέξεις είναι σε πλήρη σύμπνοια, δεν με πολεμούν και εγώ έχω το θράσος να τις περιφρονώ. Η πλάτη μου συνηγορεί με το ρολόι και διαμαρτύρεται. Τα χέρια μου τα νιώθω μουδιασμένα. Με σώζει συνήθως το τηλέφωνο. Είναι από τις Εκδόσεις Ψυχογιός. Εννέα φορές στις δέκα θα είναι η υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων Πόπη Γαλάτουλα ή η Ειρήνη Γαβρέλα, η βοηθός της. Κάποια εκδήλωση που πρέπει να συζητήσουμε. Κάπου πρέπει να παρευρεθώ. Μια ιδέα για την προώθηση του νέου βιβλίου…

15.00

Ο άνδρας μου μπαίνει στο σπίτι. Γνώριμος ο ήχος από τα κλειδιά του και οι κινήσεις ίδιες και συντονισμένες κάθε μέρα. Φωνάζει: «Κούκλα, ήρθα!». Από την απάντηση ξέρει πώς πήγε η δουλειά της ημέρας και αν είμαι ευχαριστημένη: αν έχω νεύρα, συνεπώς θα περάσει λίγο δύσκολα το απόγευμα, ή αν είμαι τόσο ικανοποιημένη που έχω κέφια. Φαγητό οι δυο μας και συνήθως ανταλλάσσουμε νέα. Εκείνος δηλαδή μου μεταφέρει τι έγινε στον έξω κόσμο… Τριάντα έξι χρόνια τώρα, έπειτα από κάθε γεύμα, εκθειάζει τόσο τη μαγειρική μου, ώστε έχω την αίσθηση ότι μέσα μου κουβαλάω τουλάχιστον έναν σεφ με δύο αστέρια Michelin! Το επόμενο δίωρο ανήκει στην ξεκούραση! Εκείνος σώματος, εγώ του μυαλού. Τηλεόραση και κέντημα ή πλέξιμο εγώ, ανάγνωση των σελίδων που έγραψα εκείνος! Καμία κριτική, εκτός αν είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να διορθωθεί, κάτι που μου ξέφυγε ή δεν είναι ευνόητο. Ο Γιώργος ξέρει πως δεν θα πω λέξη γι’ αυτό που γράφω, και σίγουρα όχι τη συνέχεια!

17.00

Είναι μια παράξενη ώρα αυτή και ειδικά τον χειμώνα που νυχτώνει νωρίς. Ξαφνικά το κρεβάτι σού φαίνεται πολύ πιο ελκυστικό απ’ ό,τι συνήθως! Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοια πολυτέλεια! Τρίτος καφές και ξανά υπολογιστής. Αυτή τη φορά σειρά έχουν τα social media και τα emails που πρέπει να απαντηθούν! Οι αναγνώστες και η επικοινωνία μαζί τους είναι άλλη μια όμορφη στιγμή.

19.00

Ο υπολογιστής κλείνει ξανά, οριστικά αυτή τη φορά. Οι φίλες μου με περιμένουν στο τηλέφωνο! Ματθίλδη και Κλαίρη σε καθημερινή επικοινωνία! Ο Γιώργος εκείνη την ώρα βλέπει ντοκιμαντέρ στη Nova! Πλησιάζει η ώρα των παιδιών…

20.00

Αλέξανδρος και Μαρία εναλλάξ, ή και ταυτόχρονα, αναζητούν τους γονείς τους. Και έχουν όρεξη για κουβέντα! Τα νέα τους, τα σχέδιά τους, τα νεύρα τους, οι απογοητεύσεις τους… Ανάκριση κανονική για τα δικά μας νέα, θέλουν να ξέρουν τα πάντα! Εφοδος στην κουζίνα και στα ντουλάπια της μαμάς για κάποιο γλυκό, κάποιο μεζεδάκι. Αν έχει περισσέψει φαγητό από το μεσημέρι θα το δοκιμάσουν. Ετσι, για να θυμηθούν την εποχή που έτρωγαν ό,τι έβγαζε η δική μου κατσαρόλα.

22.00

Επιτέλους μόνοι με τον Γιώργο. Απόλυτη ησυχία ξανά. Επειτα από τόσα χρόνια που τα παιδιά έχουν ανοίξει τα δικά τους φτερά, έχουμε ξεμάθει στη φασαρία. Γλυκοκοιτάζουμε και οι δύο την τηλεόραση… Ταινία, κάποια αστυνομική σειρά, οτιδήποτε. Εγώ ειδικά θέλω αποφόρτιση επειγόντως! Εκείνος αναλαμβάνει το βραδινό φαγητό. Μην πάει ο νους σας στο… κακό. Καθαρίζει φρούτα, κόβει τυρί, σερβίρει ξηρούς καρπούς. Μέχρι εκεί φτάνουν οι μαγειρικές του γνώσεις!

00.00

Ωρα μηδέν στην κυριολεξία! Το κρεβάτι μάς υποδέχεται για άλλη μία νύχτα. Τα μάτια κλείνουν, νιώθω επιτέλους τα λαμπάκια του μυαλού να σβήνουν… Αλλη μια μέρα που θα την ήθελα με λίγες ώρες παραπάνω τελείωσε. Αύριο πάλι, η ίδια αγαπημένη ρουτίνα… Προλαβαίνω να σκεφθώ πως το Σαββατοκύριακο έχω κόσμο σπίτι. Θα μαζευτούμε οι φίλοι… Εχω να πάω σούπερ μάρκετ λοιπόν… Και να σκεφθώ τι θα μαγειρέψω… Μπα… Οχι τώρα… Καληνύχτα…

Το τελευταίο μυθιστόρημα της Λένας Μαντά είναι το «Ταξίδι στη Βενετία» και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή