Η σημερινή συγκυρία καθιστά αυτές τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (Ε.Κ.) πιο σημαντικές από προηγούμενες. Οι αποφάσεις που θα ληφθούν αυτό το διάστημα θα έχουν μακρόχρονες επιπτώσεις για την Ε.Ε. και, ασφαλώς, για κάθε χώρα-μέλος. Οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων μεταξύ των 751 ευρωβουλευτών θα καθορίσουν όχι μόνο την πορεία του Κοινοβουλίου, αλλά και την επιλογή προσώπων στα κορυφαία εκτελεστικά όργανα της Ευρώπης για τα επόμενα χρόνια. Θα εκλεγούν, όμως, οι καλύτεροι υποψήφιοι;
Το ενδιαφέρον στην Ελλάδα επικεντρώνεται κυρίως στην αναμέτρηση ως βαρόμετρο για το πολιτικό κλίμα πριν από τις εθνικές εκλογές. Ενδιαφέρον δείχνει, επίσης, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που ελπίζουν να εκλεγούν. Ο Αρειος Πάγος κατέγραψε 1.195 υποψηφίους από 40 κόμματα για τις 21 βουλευτικές θέσεις που αναλογούν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις του Ε.Κ. (βάσει δημοσκοπήσεων των εταιρειών Marc, MRB και Alco που διεξήχθησαν μεταξύ 27 Μαρτίου και 7 Απριλίου), η Ν.Δ. (με 34,6%) αναμένεται να κερδίσει 9 έδρες, ο ΣΥΡΙΖΑ (23,8%) 6, το ΚΙΝΑΛ (7,5%) και η Χρυσή Αυγή (7,4%) από 2, και το ΚΚΕ (6,2%) και η Λαϊκή Ενότητα (3,2%) από μία. Η Ν.Δ. θα συνεισφέρει στη δύναμη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που εκτιμάται ότι θα είναι πρώτος πολιτικός σχηματισμός στο Ε.Κ. με 180 βουλευτές, ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΛΑΕ στην Αριστερά (GUE/NGL), που εκτιμάται ότι θα έχει σύνολο 46, και το ΚΙΝΑΛ στους Σοσιαλδημοκράτες, που αναμένεται να αποκτήσουν 149 βουλευτές (Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ και της Χ.Α. δεν ανήκουν σε συγκεκριμένες ομάδες στο Ε.Κ.). Αυτό σημαίνει ότι 18 Ελληνες ευρωβουλευτές θα βρίσκονται μέσα στη ζύμωση για την επόμενη ημέρα της Ε.Ε. Για να διαδραματίσουν θετικό ρόλο, όμως, πρέπει και να το θέλουν, και να διαθέτουν τις ικανότητες να κινηθούν σε αυτό τον χώρο, την ώρα που κάθε χώρα και κάθε πολιτική ομάδα θα προσπαθούν να αποσπάσουν ό,τι καλύτερο για τις ίδιες.
Εδώ μετράει η ποιότητα των ανθρώπων που θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στις Βρυξέλλες και στο Στρασβούργο. Ασφαλώς δεν γνωρίζουμε τους περισσότερους από τους 1.125 υποψηφίους. Ομως, αρκετοί υποψήφιοι της Ν.Δ., του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού είναι γνωστοί και δοκιμασμένοι, είτε στον επαγγελματικό τους χώρο είτε στην πολιτική. Η παρουσία τους θα τιμούσε και το Ευρωκοινοβούλιο και την Ελλάδα. Διαθέτουν τα προσόντα να συμβάλουν στην εξέλιξη της Ε.Ε. και να προωθήσουν θέσεις που ευνοούν την Ελλάδα. Αλλοι, πάλι, θα ασχολούνται κυρίως με προσωπικές φιλοδοξίες. Είναι κρίμα ότι δεν μπορούμε να επιλέξουμε τους καλύτερους υποψηφίους (κατά τη γνώμη μας), ασχέτως κόμματος, για την Ευρώπη. Ανθρωποι που βρίσκονται σε αντίπαλα κόμματα, των οποίων οι αρχηγοί κονταροχτυπιούνται καθημερινώς, δεν μπορούν να συνεισφέρουν όσα θα μπορούσαν εάν δεν ήταν χωρισμένοι έτσι. Και εμείς οι ψηφοφόροι θα έπρεπε να επιλέγουμε αυτούς που θεωρούμε καλύτερους, χωρίς να μας περιόριζε η προτίμηση ή η απέχθεια μας για το κόμμα τους. Για την Ελλάδα, η χαμένη ευκαιρία να στείλουμε την καλύτερη δυνατή ομάδα στην Ευρώπη έχει μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι για χώρες που δεν βρίσκονται συνεχώς με πολλά ανοικτά μέτωπα, που η εγχώρια πολιτική σκηνή τους ίσως δεν είναι τόσο πολωμένη. Για εμάς είναι σπατάλη πολύτιμων πόρων: είναι κρίσιμης σημασίας να μας εκπροσωπούν άνθρωποι που πείθουν, που μπορούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις υπέρ της χώρας μας.
Ο Μακρόν είχε προτείνει οι ψηφοφόροι να έχουν δύο ψήφους στις ευρωεκλογές: μία για υποψηφίους των εθνικών κομμάτων και μία για υποψηφίους σε πανευρωπαϊκές λίστες. Πέρυσι το Κοινοβούλιο απέρριψε την ιδέα (με 368 ψήφους εναντίον 274), κυρίως λόγω του φόβου ταγών της Ε.Ε. και των αρχηγών εθνικών κομμάτων ότι θα μειωθεί η επιρροή τους. Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι διακρατικές λίστες θα υπονόμευαν τη δημοκρατικότητα των ευρωπαϊκών θεσμών. Ομως, υποψήφιοι που θα μπορούσαν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη ψηφοφόρων σε όλη την Ενωση θα συνέβαλλαν ουσιαστικά στην εξέλιξη της Ε.Ε., στη νομιμοποίηση των θεσμών, στη διαμόρφωση ευρωπαϊκής ταυτότητας. Παρά τον ασήμαντο αριθμό τέτοιων υποψηφίων σήμερα, είναι μια ιδέα που πρέπει να παραμείνει ζωντανή.