Είναι θαύμα αυτό που έκανε η Ελλάδα τα τελευταία διακόσια χρόνια. Μπορεί να μεμψιμοιρούμε, αλλά πρέπει να αναλογιστούμε ότι η φτωχότερη, πιο άγονη, χωρίς πλουτοπαραγωγικούς πόρους περιοχή της (καθυστερημένης) οθωμανικής αυτοκρατορίας κατάφερε να γίνει το πιο ανεπτυγμένο κράτος. Σύμφωνοι! Υπάρχουν ελληνικές ιδιαιτερότητες, θετικές κι αρνητικές, αλλά υπάρχουν και οι βουλγαρικές ή οι βρετανικές. Ομως η χώρα έκανε τις σωστές επιλογές. Είχε, δυτικοσπουδαγμένες πολιτικές ηγεσίες που διάβασαν σωστά τους διεθνείς συσχετισμούς, πήραν εκείνα τα μέτρα έτσι ώστε η Ελλάδα –έστω με την ψυχή στο στόμα– κατάφερε να καβαλήσει το σωστό τρένο και να ενταχθεί στα κλαμπ των ισχυρότερων χωρών του κόσμου.
Δεν είναι περιούσιος ο ελληνικός λαός, ούτε υπάρχει κάποια μεταφυσική εξήγηση γι’ αυτό το θαύμα. Σχετίζεται με αυτό που πρώτος παρατήρησε ο καθηγητής κ. Κωνσταντίνος Τσουκαλάς: τα ποσοστά φοίτησης των Ελλήνων μαθητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση κατά τον 19ο αιώνα ήταν απρόσμενα υψηλά, σε σύγκριση με άλλες χώρες των Βαλκανίων και της Ευρώπης. Με άλλα λόγια, η διάχυση της Παιδείας έκανε τη χώρα και τον λαό της να ξεχωρίσει. Ακόμη και οι αγράμματοι ήλπιζαν ότι τα παιδιά τους θα έχουν καλύτερο μέλλον αν σπουδάσουν. Σε κάθε χωριό μαζί με τον αστυνομικό (εκπρόσωπο της κοσμικής εξουσίας), τον παπά (εκπρόσωπο της μεταφυσικής εξουσίας) οι άνθρωποι σέβονταν και τον δάσκαλο (χωρίς εξουσία). Δεν σέβονταν π.χ. τον σιδερά, ο οποίος έκανε χρήσιμα προς το ζην εργαλεία. Τα γράμματα και οι εγγράμματοι είχαν πάντα ξεχωριστή θέση στην ελληνική κοινωνία.
Και μετά άρχισε η ισοπέδωση με επαναστατικό πρόταγμα. Η Παιδεία θεωρήθηκε «αστική» και όσοι αριστεύουν έγιναν «ύποπτοι» ως αντεπαναστάτες το πρώτο μέτρο που πήρε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν να εκδιώξει τους λαμπρούς επιστήμονες του εξωτερικού που ήρθαν να στελεχώσουν τα συμβούλια διοίκησης των ΑΕΙ. Η αγραμματοσύνη άρχισε να υμνείται ως «αγνότητα του λαού» και η απουσία σπουδών σίγουρο διαβατήριο επιτυχίας, έστω πολιτικής. Διαβάζουμε, για παράδειγμα στην «Αυγή», ότι η υφυπουργός Μακεδονίας-Θράκης είναι «ένα κορίτσι των δυτικών συνοικιών, δεν μιλάει με το “γο”, δεν πήρε μεταπτυχιακά στην Αμερική ούτε θα τη δείτε στα κοσμικά περιοδικά. Είναι πάντα γελαστή, ανθρώπινη και σοβαρή» (Κλ. Τσαουσίδης, «Οι αστοί τρομάξανε και γίνανε αγενείς!» 16.4.2019).
Καλά όλα τ’ άλλα, και μπράβο της που δεν μιλάει με το «γο». Αλλά, πάλι, τι σόι τίτλος τιμής είναι «δεν πήρε μεταπτυχιακά στην Αμερική»; Και τι κακό θα πάθαινε αν «έπαιρνε»; Στο κάτω κάτω της γραφής στα ξένα ΑΕΙ κάνουν και μαθήματα ρητορικής, για να μπορεί κάποιος να απαντήσει όταν διακόπτουν την ομιλία του, αντί να σηκώνεται και να φεύγει.