Από το Τσμι με αγάπη

5' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Oι φωτογραφίες του 26χρονου Κωνσταντίνου Βασιλακάκου διεγείρουν το συναίσθημα. Αντιστεκόμενος στο δέος που νιώθει κανείς απέναντι στα ψηλά βουνά, ο νεαρός φωτογράφος βάζει τον εαυτό του μέσα στις στιγμές που δημιουργεί. Αμέσως, αυτός ο κόσμος των κορυφών μέσα στη νύχτα –απόμακρος, απάτητος, τρομακτικός, παγωμένος– μεταμορφώνεται σε κάτι προσιτό. Μοιάζει με σιωπηλό κάλεσμα. Για μια στιγμή αισθάνεσαι την παγωνιά να ξυρίζει τα αυτιά σου, που εξέχουν από το μπίβισακ (σ.σ. σάκος επιβίωσης), την επόμενη ανοίγεις διάπλατα τα μάτια σου μπροστά στον Γαλαξία φωτογραφημένο από τις σκοτεινές κορυφές και μετά, ίσως, χαζογελάς νιώθοντας τα σκληρά χόρτα να σε γαργαλάνε καθώς αγναντεύεις μια «θάλασσα» από βουνά. Τέτοιες είναι οι φωτογραφίες του Κωνσταντίνου, τοπία σπάνια από τα  Άγραφα (κυριολεκτικά και μεταφορικά), τα οποία μπορεί κανείς να δει σκρολάροντας το προφίλ του στο Facebook.

Από το Τσμι με αγάπη-1

Πρωταγωνιστής ο Γαλαξίας πάνω από την ανατολική κορυφογραμμή των Αγράφων. (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΟΣ)

Μια παγωμένη νύχτα του Φλεβάρη, που διασχίζω τους δαιδαλώδεις χωματόδρομους των Αγράφων για να τον συναντήσω στο χωριό Πετρίλο, νιώθω ακόμα περισσότερο την αξία των φωτογραφιών του – είναι πιο εύκολο να τις βλέπεις παρά να τις ζεις. Δύο ώρες για τριάντα χιλιόμετρα μέσα από λάσπη, χιόνι και ερημιά, σε ένα σκηνικό στο οποίο δεν ξέρεις αν θέλεις να γελάσεις ή να κλάψεις. Για παράδειγμα, στα μισά της διαδρομής συναντάς τον οικισμό Τροβάτο: παντού υπάρχουν ταμπέλες ότι φυλάσσεται και παρακολουθείται με κάμερες. Και σαν να μη φτάνει η οδική περιπέτεια, όταν φτάνεις στο Πετρίλο, ο μοναδικός ξενώνας-ταβέρνα, που όλοι σε διαβεβαιώνουν ότι είναι πάντα ανοιχτός, είναι κλειστός. Και πουθενά αλλού δεν μπορείς να πας, γιατί οι δρόμοι είναι παγωμένοι και χιονίζει, και κανείς δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για το αν η διαδρομή είναι «εντάξει». Κι όλα εξελίσσονται στην πιο αμήχανη στιγμή στην οποία θα βρεθείς ποτέ – να κοιμάσαι στον καναπέ ενός ανθρώπου που γνώρισες πριν από μία ώρα. Για μένα και τον συνταξιδιώτη μου ήταν ό,τι πιο ανοίκειο έχουμε δεχτεί να κάνουμε ταξιδεύοντας, αλλά για τον Κωνσταντίνο έτσι είναι η ζωή στο χωριό. Έβγαλε πετσέτες και σεντόνια, έβαλε μακαρόνια στην κατσαρόλα και πιάσαμε κουβέντα μπροστά στο τζάκι, σαν γνωστοί… από τα παλιά.

ΣΤΡΟΦΗ ΖΩΗΣ

Μου λέει πως από παιδί ένιωθε να τον μαγνητίζει το χωριό καταγωγής του και πως από την Αμφίκλεια, όπου μεγάλωσε, βρέθηκε στην Άρτα να σπουδάζει γεωπονία. Λίγο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του, αποφάσισε πως δεν τον ικανοποιούν και σταδιακά, πριν από έξι χρόνια, εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Πετρίλο. «Η απόφασή μου οριστικοποιήθηκε όταν είδα για πρώτη φορά το χωριό με χιόνια. Φωτογράφιζα τα αστέρια από το σπίτι μου, μετά ο φακός μου βρέθηκε μπροστά στον Γαλαξία και σύντομα ξεκίνησα τις αναβάσεις στα βουνά».

Από το Τσμι με αγάπη-2

Ανατολή στο Τσμι σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν. (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΟΣ)

Πρώτη όλων το Τσμι. Στην κορυφή των 1.911 μ., που απέχει δύο ώρες από το σπίτι του, θα ξετυλίγονταν οι φωτογραφικές και ορειβατικές του ανησυχίες. «Στην αρχή έκανα χαζά πράγματα. Δεν πήγαινα από μονοπάτια, δεν είχα ορειβατικό εξοπλισμό, δεν λογάριαζα τον καιρό. Έκανα το πρώτο μπιβουάκ (σ.σ. υπαίθρια ορεινή διανυκτέρευση) με ρούχα του σνόουμπορντ, σε συνθήκες στις οποίες θα μπορούσα να πεθάνω από το κρύο. Μέσα από την εμπειρία ωρίμασα. Πήρα κατάλληλο εξοπλισμό, έμαθα τις διαδρομές και έφευγα όταν έκρινα ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές».

Μέχρι στιγμής ο Κωνσταντίνος έχει διανυκτερεύσει στο Τσμι περισσότερες από 100 φορές και οι ανησυχίες του «ανεβαίνουν» συνεχώς υψόμετρο. Έχει ταξιδέψει σε αρκετά άλλα ελληνικά βουνά, έχει απαθανατίσει αστραπές από την κορυφή του Ολύμπου, τον Μύτικα. Φωτογραφίες του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις και βίντεό του έχουν συνοδεύσει επιστήμονες σε ομιλίες τους, όπως τον φυσικό Γιώργο Γραμματικάκη. Όνειρό του, να απαθανατίσει τον Γαλαξία από τις περισσότερες κορυφές της Ελλάδας, αλλά και του κόσμου. «Θέλω με τη δουλειά μου να φέρνω τους ανθρώπους πιο κοντά στη φύση. Να τους υπενθυμίζω ότι είναι εκεί, ακόμα κι αν την ξεχνούν στην καθημερινότητά τους. Να συνεπαίρνω το μυαλό τους».

Από το Τσμι με αγάπη-3

Καταιγίδα φωτογραφημένη από την ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, τον Μύτικα. (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΟΣ)

Εκτός όμως από τις «γαλαξιακές» φωτογραφικές του ανησυχίες, το ενδιαφέρον των περισσότερων μέσων ενημέρωσης έχει τραβήξει και το γεγονός ότι ένας νεαρός άντρας αποφάσισε να επιστρέψει στο χωριό. «Πρώτοι αντέδρασαν οι γονείς μου», χαμογελάει. «Τους φαινόταν σχεδόν αυτοκαταστροφικό. “Όλοι φεύγουν από τα χωριά, εσύ πού πας να γυρίσεις;’’ μου έλεγαν. Εγώ ένιωθα ταγμένος να μείνω εδώ. Δεν ήξερα πώς θα βγάλω τα προς το ζην, αλλά ήξερα ότι θα τα καταφέρω». Έτσι κι έγινε. Κάνοντας μεροκάματα σε χωριανούς του –στην ταβέρνα, σε χωράφια, στα ξύλα, πουλώντας βότανα– και ξεκινώντας να φωτογραφίζει, αναζήτησε την ισορροπία μεταξύ ανάγκης και ονείρου.

Από το μικρό χωριό, που αριθμεί μόλις δεκατέσσερις κατοίκους τους χειμερινούς μήνες, δέχεται καθημερινά δεκάδες μηνύματα στο Facebook από ανθρώπους που τον ρωτούν πώς είναι η ζωή στο χωριό. «Κατάλαβα ότι πολύς κόσμος θέλει ενδόμυχα να επιστρέψει, και μπορεί να το κάνει, αν όχι στο Πετρίλο, σε μεγαλύτερα χωριά, αλλά τους φαίνεται ακατόρθωτο», μου λέει. «Η δυσκολία είναι ότι έχουμε γίνει, με συγχωρείτε για την έκφραση, ηλίθιοι. Παλιά δεν είχαν ρεύμα, νερό, δρόμους, και τα κατάφερναν. Σήμερα τα έχουμε όλα, μαζί και το ίντερνετ, και δεν μπορούμε, λέει, να ζήσουμε στο χωριό. Φοβούνται οι άνθρωποι. Την ελευθερία. Έχουν εθιστεί στο ότι πάντα κάτι θα τους χαλάει και θα τους δυστυχεί. Μη γελιόμαστε. Δεν υπάρχουν πραγματικές δυσκολίες. Η μόνη πραγματική δυσκολία είναι η μοναξιά».

Από το Τσμι με αγάπη-4

Εορτασμός γενεθλίων στην καρδιά του χειμώνα, στο καφενείο του χωριού. (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΒΑΣΙΛΑΚΑΚΟΣ)

Κλείνοντας, τον ρωτάω πώς νιώθει για τις ανεμογεννήτριες που προορίζονται να τοποθετηθούν στη γειτονιά του, στην περιοχή των Αγράφων. Τα επιχειρήματά του δεν έχουν ειρμό. Δεν μπορεί να μη στηρίξει τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, αρνείται όμως να τις δει στο δικό του χωριό, από το δικό του Τσμι. Μιλάει ακατάπαυστα και ταξιδεύω κι εγώ στα δικά μου Τσμι, στα δικά μου αγαπημένα τοπία. Σκέφτομαι ότι νιώθω ανίκανη να τον συντρέξω με τρανταχτά επιχειρήματα για τη μη τοποθέτηση ανεμογεννητριών σε τοπία που κακώς δεν έχουν συμπεριληφθεί στις περιοχές ανυπέρβλητου φυσικού κάλλους, όπως είναι τα  Άγραφα. Μόνο κάτι ψέλλισα – ότι πρέπει να καθαρίζουμε το βλέμμα μας και πως αυτή τη δουλειά κάνουν τα τοπία μας, να, σαν κι αυτά που απαθανατίζεις με τον φακό σου. Και ναι, μακάρι να μην τα ξεχάσουμε, έτσι να παραμείνουν τα Τσμι μας, αμεσολάβητα, πέτρα πάνω στην πέτρα, εμείς κι αυτά.

|| Τον Κωνσταντίνο Βασιλακάκο θα τον βρείτε στο Facebook, στο Instagram και στο Youtube με το προφίλ Konstantinos Vasilakakos.

Επίσης, στο κανάλι του στο Youtube «Μoninos Katoikos Petrilou».

 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή