500 λέξεις με την Ελευθερία Κυρίμη

500 λέξεις με την Ελευθερία Κυρίμη

2' 16" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Ελευθερία Κυρίμη γεννήθηκε το 1968. Zει και εργάζεται στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο ΕΚΠΑ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της (εκδ. Μεταίχμιο) «Η θάλασσα στο χιόνι».

 

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;

Το «Γάλα Μαγνησίας» του Κώστα Ακρίβου και το «Οσα δεν είπες» του Mαρκ Μαζάουερ.

 

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;

Στη λογοτεχνία αγαπώ τους αντιήρωες. Αρκετές φορές οδηγούμαι στην ταύτιση, όμως δεν θα λαχταρούσα τη ζωή τους.

 

Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;

Δείπνο με άρωμα γυναίκας και θέμα συζήτησης τις έμφυλες σχέσεις στην ελληνική πεζογραφία. Καλεσμένες μου η Μάρω Δούκα, η Ρέα Γαλανάκη, η Ιωάννα Καρυστιάνη, η Σοφία Νικολαΐδου, η Κάλλια Παπαδάκη.

 

Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;

Στο μυθιστόρημα του Ισλανδού Εϊρικουρ Ερτν Νόρδνταλ «ILLSKA – Το κακό», ένας από τους ήρωες είναι ο Αρνορ, νεοναζί διανοούμενος με χαρισματικό λόγο. Στάθηκε η αφορμή να σκεφτώ πως αλλού πρέπει να αναζητήσουμε τους δρόμους που οδηγούν νέα παιδιά στην αγκαλιά του φασισμού και όχι στην απλουστευτική εικόνα ότι πρόκειται για κάποιους αμόρφωτους και ανεγκέφαλους νεαρούς με ξυρισμένο κεφάλι.

 

Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;

Το «Φράγμα» του Σπύρου Πλασκοβίτη.

Και ποιο έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;

Eίναι τόσα τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, που θεωρώ πολυτέλεια την επιστροφή σε κάποιο. Ως έφηβη, όμως, είχα διαβάσει «Το καπλάνι της βιτρίνας» της Αλκης Ζέη τουλάχιστον τρεις φορές.

 

Στη «Θάλασσα στο χιόνι» το ατομικό τραύμα συναντιέται με το συλλογικό. Πώς βιώνει η ηρωίδα αυτήν τη «διαδρομή»; Πώς θα θέλατε να τη βιώσουν οι αναγνώστες;

Η ηρωίδα, μια καθηγήτρια που κουβαλάει για χρόνια τα προσωπικά της βαρίδια, πηγαίνει σε μια κωμόπολη έξω από τη Φλώρινα για να δουλέψει ως αναπληρώτρια. Εκεί, κινούμενη από την επιθυμία της να καλλιεργήσει την ιστορική συνείδηση των μαθητών της, δημιουργεί έναν Ομιλο Προφορικής Ιστορίας. Οταν οι μαθητές της πείθουν αρκετούς από τους «ντόπιους» κατοίκους της περιοχής να μοιραστούν μαζί τους τις τραυματικές μνήμες τους, εκείνη βρίσκεται αντιμέτωπη και με το συλλογικό τραύμα. Η διαδρομή δεν είναι εύκολη. Ερχονται στιγμές που δειλιάζει, φοβάται, συμβιβάζεται. Ο αναγνώστης καλείται να ακολουθήσει αυτή την πορεία και να κρίνει αν τελικά επέρχεται η πολυπόθητη επούλωση του τραύματος.

 

Είναι η ελληνική κοινωνία έτοιμη να αναμετρηθεί με τα τραύματά της;

Η ελληνική κοινωνία γενικότερα επιδεικνύει δυσανεξία σε ό,τι αμφισβητεί το κυρίαρχο εθνικό αφήγημα. Υπάρχουν σκελετοί για δεκαετίες κρυμμένοι στο ντουλάπι. Τα θέματα αυτά συζητιούνται ανοικτά στο πλαίσιο της πανεπιστημιακής κοινότητας, η δημόσια ιστορία όμως συνεχίζει να τα αποσιωπά. Με τη διαμεσολάβηση της λογοτεχνίας που δεν χρησιμοποιεί την Ιστορία μόνο σαν ντεκόρ για ευπώλητα ιστορικά μυθιστορήματα, είναι μια ευκαιρία να έρθουν στο φως.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή