Αν δεν υπήρχε ο Χριστόφορος Βερναρδάκης, το ΚΙΝΑΛ θα έπρεπε να τον εφεύρει. Θα είχε, ούτως ή άλλως, ανάγκη από κάποιον που συντηρεί την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καθόλου δεν ενδιαφέρεται να γεφυρωθεί με οποιονδήποτε. Οτι, αντιθέτως, επιχειρεί να εξαφανίσει εκλογικά την Κεντροαριστερά.
Επαναλαμβάνοντας την –τρόπος του λέγειν– «πρόβλεψή» του ότι το ΚΙΝΑΛ δεν θα μπει στη Βουλή, ο Βερναρδάκης επιβεβαιώνει ότι η μύχια στρατηγική του Μαξίμου αναγνωρίζει ως αντίπαλο όχι τόσο τη Ν.Δ., η οποία απευθύνεται σε άλλα εκλογικά ακροατήρια, όσο την Κεντροαριστερά, τα αντιδεξιά αντανακλαστικά της οποίας προσπαθεί να διεγείρει.
Αυτές οι προσπάθειες άλωσης έχουν αναζωογονήσει το ΠΑΣΟΚ. Το έχουν φέρει ξανά στο κέντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης, επιτρέποντάς του να πάρει δυσανάλογα μεγάλη μοίρα του αντιπολιτευτικού λόγου. Γι’ αυτό και στην τελευταία του «απεύθυνση» ο Τσίπρας φρόντισε να λειάνει λίγο τη ρητορική της εισπήδησης. Θα ήταν ανόητος, είπε, αν ήθελε να εξαϋλώσει το ΚΙΝΑΛ. Θα ήταν δηλαδή σαν τον ακούσιο ευεργέτη του ΚΙΝΑΛ, τον Βερναρδάκη.
Το ότι η εκλογική η εκλογική αγωνία του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει αντιπολιτευτικό στίβο στο θυματοποιημένο ΠΑΣΟΚ, δεν σημαίνει ότι του λύνει και το στρατηγικό του πρόβλημα. Η αντισύριζα κριτική είναι εύκολη. Αρκεί η Χαριλάου Τρικούπη να εκδίδει ανακοινωθέντα περιφρόνησης των πασοκικών απολιθωμάτων που περισυλλέγει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί να θυμίζει την τετραετή συγχώνευση με τον Καμμένο, τις πολακικές ορμόνες της κυβέρνησης και τα δεξιά της κοινοβουλευτικά υποστυλώματα.
Ομως, ο Τσίπρας δεν παίρνει από το ΠΑΣΟΚ μόνο τον ανδρεϊκό στόμφο. Δεν παίρνει μόνο δευτερότριτα ονόματα για την ξεκαρφωμένη μαρκίζα του. Παίρνει και την ατζέντα.
Οι ανάγκες της διακυβέρνησης έχουν μετατοπίσει τον Τσίπρα προς την Ευρώπη. Οι ανάγκες της Ευρώπης έχουν μετατοπίσει τους εταίρους –και δη τους ευρωσοσιαλιστές– προς τον Τσίπρα.
Ο αντίλογος είναι ότι πρόκειται για καιροσκοπική μεταστροφή. Ομως, αυτή η διέξοδος στην καταγγελία των συριζαϊκών αντιφάσεων δεν αρκεί για την επιβίωση του ΚΙΝΑΛ. Υπάρχει θετική ατζέντα την οποία ο χώρος του πρώην ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει να αρθρώσει ως αντίβαρο στον ΣΥΡΙΖΑ;
Διαφωνεί, για παράδειγμα, η Γεννηματά με την αύξηση του κατώτατου μισθού, με τις διευκολύνσεις και τα επιδόματα που διανέμει ο απερχόμενος ΣΥΡΙΖΑ; Ή μήπως η διαφορά είναι ότι στο ένα κόμμα τις παροχές λανσάρει η Αχτσιόγλου –πιθανότατα η σταρ της συριζαϊκής ευρωλίστας– και στο άλλο τις υπόσχεται η Γεννηματά;
Από τη σκοπιά της νωπής ιστορίας, το ΠΑΣΟΚ έχει δίκιο να λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αεροπειρατής στην «προοδευτική παράταξη». Καμιά φορά, όμως, τα σκάφη προσγειώνονται εκεί όπου θέλει ο αεροπειρατής.