Το 2016 ο Γιάννης Μπεχράκης ήταν επικεφαλής της ομάδας του Reuters που βραβεύθηκε με Πούλιτζερ, για την κάλυψη της προσφυγικής κρίσης. Ανάμεσα στις βραβευμένες φωτογραφίες, και εκείνη με τον πατέρα που σκύβει και φιλά την κόρη, την οποία κουβαλά μέσα στη βροχή βαδίζοντας προς ένα καλύτερο μέλλον. Οταν ρωτήθηκε ποιο ήταν το κίνητρό του, για ποιο λόγο εστίασε τον φακό του στους Σύρους πρόσφυγες που έφταναν κατά χιλιάδες στην Ελλάδα το 2015, απάντησε: «Για να δείξω σε όλον τον κόσμο τι γίνεται με τους πρόσφυγες, ώστε κανένας να μην μπορεί να πει “δεν ήξερα”».
Λίγοι γνωρίζουν ότι ο διάσημος φωτογράφος ενίσχυε οικονομικά τουλάχιστον τρεις οργανώσεις που βοηθούσαν και υποστήριζαν τους πρόσφυγες στην προσπάθειά τους να σωθούν και να βρεθούν σε συνθήκες ασφάλειας. «Εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι, έχω μέσα μου αίμα προσφυγικό. Η γιαγιά μου ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη και μου διηγείτο τι είχε ζήσει η οικογένειά της. Οπότε καταλαβαίνω πολύ καλά τι περνούν σήμερα οι πρόσφυγες», είχε πει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή».
Ο άνθρωπος που οι φωτογραφίες του έμελλε να γίνουν διάσημες σε όλον τον κόσμο, γεννήθηκε το 1960. Σπούδασε φωτογραφία στο Athens School of Arts and Technology και στο Πανεπιστήμιο Μίντλσεξ (Middlesex University) στο Λονδίνο. Το 1988 ξεκίνησε να δουλεύει για το Reuters στην Αθήνα στην αρχή ως ελεύθερος συνεργάτης. Η πρώτη του δουλειά στο εξωτερικό ήταν η κάλυψη της κρίσης στη Λιβύη του Μουαμάρ Καντάφι τον Ιανουάριο του 1989. Ακολούθησαν τριάντα χρόνια φωτογραφιών σε εμπόλεμες ζώνες, σε συρράξεις αλλά και σε «απλά» μεγάλα γεγονότα όπως παγκόσμιες αθλητικές εκδηλώσεις.
Τι ήταν αυτό που τον έκανε να ξεχωρίζει; Το πάθος του, η δύναμη που τον έσπρωχνε να παλέψει ενάντια σε κάθε αντίξοη συνθήκη για να πετύχει μια καλή λήψη. Ομως, αυτό τον έφερε πολύ συχνά στην πρώτη γραμμή του πυρός κυριολεκτικά. Αυτό που τον έκανε μοναδικό φωτογράφο ήταν ο τρόπος του να βλέπει τα πράγματα, η ματιά του που ήταν ξεχωριστή.
«Ο Γιάννης Μπεχράκης ήταν θρύλος. Ηταν ο μέντοράς μας, οι φωτογραφίες του ήταν ο οδηγός μας, η αιτία που πολλά νέα παιδιά αποφάσισαν να γίνουν φωτογράφοι», λέει ο φωτογράφος Γιώργος Μουτάφης. «Ολοι θέλουμε να καταφέρουμε να γίνουμε σαν αυτόν, να βγάλουμε μια φωτογραφία σαν τις δικές του», συμπληρώνει.
Με τον φακό του είχε απεικονίσει συγκλονιστικά γεγονότα μεταξύ των οποίων την κηδεία του Αγιατολάχ Χομεϊνί στο Ιράν, τους πολέμους στην Κροατία, στη Βοσνία και στο Κόσοβο, στην Τσετσενία, στη Σιέρα Λεόνε, στη Σομαλία, στο Αφγανιστάν και στον Λίβανο. Κάλυψε, επίσης, γεγονότα όπως ο πρώτος και ο δεύτερος πόλεμος στον Κόλπο, η Αραβική Ανοιξη στην Αίγυπτο, στη Λιβύη και στην Τυνησία, όπως αναφέρει το αφιέρωμα του πρακτορείου Reuters στον φωτογράφο.
Πίστευε ότι η φωτογραφία, η εικόνα, μπορούσε να αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και άρα να βοηθήσει να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο. Ο θάνατός του προκάλεσε θλίψη σε πολλούς, ωστόσο για τους συναδέλφους του και όσους συνεργάστηκαν μαζί του η απώλεια είναι πιο δύσκολη.
«Με οδύνη πληροφορηθήκαμε ότι έφυγε από κοντά μας ο αγαπημένος φίλος, συνάδελφος, δάσκαλος, ο πολυβραβευμένος φωτορεπόρτερ Γιάννης Μπεχράκης. Τα λόγια είναι φτωχά για να εκφράσουν το μέγεθος της απώλειας για όλους εμάς που τον ζήσαμε από κοντά», αναφέρει η Ενωση Φωτορεπόρτερ.
Ο Γιάννης Μπεχράκης πέθανε σε ηλικία 58 ετών από καρκίνο, αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του Ελισάβετ και τα δύο του παιδιά.