Πού αλλού θα μπορούσε να είναι η μεγάλη «σκηνή» της Αμερικής, το φόντο μπροστά στο οποίο όπου εκτυλίσσονται οι πιο φαντασμαγορικές, οι πιο σουρεαλιστικές αλλά και οι πιο θλιβερές ιστορίες, αν όχι η Times Square; Στην πλατεία που λατρεύουν οι τουρίστες και απεχθάνονται οι Νεοϋορκέζοι, νεόνυμφοι συνυπάρχουν με διαδηλωτές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιδειξιομανείς με φανατικούς χριστιανούς, περφόρμερ και ηθοποιοί από τα θέατρα του Broadway με ζητιάνους και εξαρτημένους.
Η φωτογράφος και φωτορεπόρτερ Betsy Karel προσέγγισε πέντε οικοδομικά τετράγωνα του Μανχάταν ως σύμβολα όλων των τάσεων που ορίζουν τη σύγχρονη κοινωνία, από την παγκοσμιοποίηση και τον μαζικό καταναλωτισμό έως την περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση των μη προνομιούχων. Οι 73 ασπρόμαυρες φωτογραφίες, που περιλαμβάνει το νέο της λεύκωμα με τίτλο «America’s Stage: Times Square» τραβήχθηκαν ως επί το πλείστον το καλοκαίρι του 2017, όμως πολλοί από τους «πρωταγωνιστές» τους μοιάζουν βγαλμένοι από άλλες εποχές.
Κοιτάζοντας τις εικόνες, ο θεατής βομβαρδίζεται από ερεθίσματα που του αποσπούν την προσοχή και τον εμποδίζουν να εστιάσει σε ένα μόνο σημείο, ακριβώς όπως τα πολύχρωμα πλήθη και οι φωτεινές πινακίδες της Times Square αποπροσανατολίζουν τον «ανυπεράσπιστο» επισκέπτη. Αντίθετα, οι κάτοικοι της πόλης προσπερνούν αδιάφορα το θέαμα που διαδραματίζεται γύρω τους: μαθήτριες από την επαρχία απαθανατίζουν τη στιγμή, λάτρεις της γιόγκα διαλογίζονται ξαπλωμένοι στις πέτρινες πλάκες, πιστοί προσεύχονται, μουσικοί του δρόμου προσπαθούν να κερδίσουν τα προς το ζην, στρατιώτες επιδεικνύουν σύγχρονο οπλισμό, εργάτες δουλεύουν πυρετωδώς ώς αργά το βράδυ αλλάζοντας διαρκώς το πρόσωπο του «Κέντρου του Σύμπαντος», όπως αποκαλούν κάποιοι το πολυσύχναστο σταυροδρόμι, που πήρε το σημερινό όνομά του όταν οι New York Times μετέφεραν εκεί τα γραφεία τους, το 1904.
Η Betsy Karel προσέγγισε την Times Square ως μεταφορά για τη ζωή στις πόλεις τού σήμερα.
Σε μία ενότητα φωτογραφιών κυριαρχεί η σεξουαλικότητα –γυμνόστηθες νεαρές μετρούν χαρτονομίσματα, καλλιτέχνες του body painting περιφέρονται «φορώντας» μόνο λίγη μπογιά, ερωτευμένα ζευγάρια φιλιούνται με πάθος–, σε άλλα η απελπισία – άστεγοι ετοιμάζουν το λιτό «κρεβάτι» όπου θα περάσουν τη νύχτα και θλιβεροί κλόουν εκλιπαρούν για λίγα δολάρια.
Αν και μεγάλωσε στο Μανχάταν, η Betsy Karel ανέκαθεν απέφευγε την περιοχή της Times Square, ώσπου, το 2014, δεκαετίες μετά την εγκατάστασή της στη Ουάσιγκτον, έτυχε να βρεθεί ξανά στη γειτονιά και εντυπωσιάστηκε από τον «οπτικό πλούτο» που αντίκριζε. «Συνειδητοποίησα ότι αυτό το μέρος θα μπορούσε να είναι μια μεταφορά για την αστική κοινωνία μας σήμερα. Σχεδόν κάθε εκατοστό δημόσιου χώρου είναι εμπορευματοποιημένο. Η φαντασία επιδεικνύεται ως πραγματικότητα», αναφέρει σε συνέντευξή της. Για τις ανάγκες του πρότζεκτ, νοίκιασε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου πάνω στην πλατεία και κάποιες ημέρες περιπλανιόταν φωτογραφίζοντας ώς τα ξημερώματα. Γεννημένη το 1946, η Betsy Karel βραβεύθηκε για τα φωτορεπορτάζ της τη δεκαετία του ’70 και τις αρχές της δεκαετίας του ’80, ύστερα όμως εγκατέλειψε τη φωτογραφία για σχεδόν 20 χρόνια. Εργα της ανήκουν στις συλλογές του Μουσείου Καλών Τεχνών του Χιούστον, στην πινακοθήκη του Πανεπιστημίου Yale και άλλων ιδρυμάτων. Το λεύκωμα «America’s Stage» κυκλοφορεί στα αγγλικά από τις εκδόσεις Steidl.