Τον Φεβρουάριο του 1954 η Μέριλιν Μονρόε επισκέπτεται τους Αμερικανούς στρατιώτες στην Κορέα, για να τους ψυχαγωγήσει. Οι σχετικές φωτογραφίες και τα μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα έκαναν τον γύρο του κόσμου: το αρχετυπικό ερωτικό είδωλο των ’50s να αποθεώνεται πάνω στη σκηνή από «τα στρατά». Γύρω γύρω λόφοι γυμνοί, σαν γδαρμένοι. Πολεμικό τοπίο.
Ωστόσο, όταν η Μέριλιν πηγαίνει στην Κορέα, οι πολεμικές επιχειρήσεις έχουν λήξει από τις 27 Ιουλίου του 1953 (ο πόλεμος είχε ξεσπάσει τον Ιούνιο του 1950). Οι επιχειρήσεις έπαψαν, αλλά όχι με ειρήνη· με ανακωχή. Και αυτό ισχύει έως σήμερα: δεν υπογράφηκε ποτέ ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο. Αλλά τέτοιες λεπτομέρειες δεν αφορούν διόλου τη Μέριλιν ή και τους χιλιάδες στρατευμένους κληρωτούς που την παρακολουθούν ξελιγωμένοι.
Ήταν κάτι συνηθισμένο αστέρες του Χόλιγουντ να διασκεδάζουν τους μάχιμους στρατιώτες. Το 1951-52, ως ανθυποσμηναγός, ο πατέρας μου είχε μεταφέρει με την Ντακότα από την Ιαπωνία στην Κορέα τον τραγουδιστή Έντι Φίσερ, έναν από τους πολλούς κατοπινούς συζύγους της Ελίζαμπεθ Τέιλορ, ακριβώς για να ψυχαγωγήσει τους στρατιώτες. Ο Φίσερ είχε παντρευτεί και την Ντέμπι Ρέινολντς και μαζί έκαναν την «Πριγκίπισσα Λέια» του «Πολέμου των Άστρων», την πρόωρα χαμένη Κάρι Φίσερ.
Κοιτάζοντας όμως τη Μέριλιν στην Κορέα, μελαγχολώ: οκτώ χρόνια μετά, η γυναίκα αυτή δεν θα υπάρχει. Άλλος πόλεμος αυτός. Προσωπικός, εσωτερικός. Όμως στις 16 Φεβρουαρίου του 1954, έλαμπε, όπως πάντα. Αυτή η εικόνα της μένει. ■