Θλιβερός πρωταθλητισμός στην οικονομία

Θλιβερός πρωταθλητισμός στην οικονομία

2' 29" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το κεντρικό επιτελείο της κυβέρνησης ήταν προβληματισμένο για ένα σημαντικό θέμα, τον Αύγουστο του 2018. Σε ποια τοποθεσία πρέπει να εξαγγείλει ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας το τέλος των μνημονίων; Παρόμοια θέματα, που συνδυάζουν προπαγάνδα με σύμβολα, είναι τα σημαντικότερα για το κυβερνητικό επιτελείο. Αυτά κυρίως τους απασχολούν.

Απέρριψαν νωρίς τη λύση του Καστελλόριζου για ευνόητους λόγους, κάποιος έριξε την ιδέα για το φαντασμαγορικό Σούνιο, άλλος πρότεινε λαϊκή γειτονιά στην Αττική. Τους κέρδισε η ιδέα της Ιθάκης, που έφερνε στον νου σύμβολα που όλοι καταλάβαιναν, την επιστροφή στην πατρίδα, υποτίθεται την κανονικότητα. Αυτό έγινε, και ο πρωθυπουργός, με φόντο μια ωραία θέα στο νησί, κήρυξε το τέλος των μνημονίων. «Τα μνημόνια της λιτότητας, της ύφεσης και της κοινωνικής ερήμωσης επιτέλους τελείωσαν. Η χώρα μας ανακτά το δικαίωμά της να ορίζει αυτή τις τύχες και το μέλλον της. Σαν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Χωρίς εξωτερικούς καταναγκασμούς. Χωρίς άλλους εκβιασμούς. Χωρίς άλλες θυσίες του λαού μας».

Το σόου εκτελέστηκε με ακρίβεια αλλά η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες της προπαγάνδας. Το μνημόνιο έληξε στον χρόνο που προβλεπόταν, αλλά η χώρα αντί επιστροφής στην κανονικότητα, «απέσπασε» μια επιπλέον θλιβερή μοναδικότητα.

Είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στα επιτόκια δεκαετούς κρατικού ομολόγου με 4,2%, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωζώνη είναι 0,2%. Στη δεύτερη θέση μετά την Ελλάδα βρίσκονται η Ιταλία και η Πολωνία με 2,8% και την τρίτη θέση μοιράζονται η Τσεχία και η Νορβηγία με 1,8%. Ας αγνοήσουμε το επιτόκιο που πληρώνουν για το δεκαετές ομόλογό τους άλλες «κανονικές» χώρες που είναι κάτω από τη μονάδα ή λίγο πάνω απ’ αυτή.

Καλή η παράσταση στην Ιθάκη, αλλά η πραγματικότητα μπορεί να εξηγείται παραπλανητικά μόνον για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Μετά, οι δράστες της παραπλάνησης αποκαλύπτονται…

Το επιχείρημα που ακούγεται είναι ότι δεν μας νοιάζει το επιτόκιο αφού έχουμε το «μαξιλάρι» και δεν χρειάζεται να δανειστούμε. Μύθος κι αυτός. Μπορεί οι αγορές να μην… έμαθαν ότι τα βάσανά μας τελείωσαν αλλά το γεγονός ότι δεν μας δανείζουν με κανονικό επιτόκιο σημαίνει ότι δεν μας εμπιστεύονται κι αυτό δεσμεύει τη χώρα στην περιθωριοποίηση και στασιμότητα. Καθιστά τη χώρα μη επενδύσιμη. Κυρίως, επειδή είναι η αρνητική εξαίρεση διεθνώς.

Η Ελλάδα έχει κερδίσει μία επιπλέον δυσάρεστη επίδοση. Εχει τη δεύτερη θέση, μαζί με το Βέλγιο, για τον υψηλότερο συντελεστή στη φορολογία εταιρικών κερδών, στο 29%. Πρωταθλήτρια είναι η Πορτογαλία με 30% που προσφέρει όμως ειδικές ρυθμίσεις, ενώ οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν πολύ μικρότερη φορολογία στα κέρδη των εταιρειών.

Το πραγματικό πρόβλημα, ωστόσο, δεν είναι απλώς τι γίνεται φέτος ή πέρυσι. Η απόκλιση από τη διεθνή τάση είναι το πρόβλημα. Ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ, το διάστημα από 2000 έως 2018, 76 χώρες (δικαιοδοσίες) μείωσαν τον φόρο στις εταιρείες, οι 12 τον διατήρησαν στα ίδια επίπεδα και μόνον 6 χώρες αύξησαν τον φόρο στις εταιρείες. Ο εταιρικός φόρος στον ΟΟΣΑ μειώθηκε από 28,6% τον 2000 σε 21,4% το 2018, αλλά στην Ελλάδα αυξήθηκε.

Γι’ αυτό δεν επενδύουν ξένοι αλλά και οι εγχώριοι επενδυτές προσπαθούν να προστατευθούν «εξάγοντας» τη φορολογική έδρα ή εισάγονται σε ξένα χρηματιστήρια ή και τα δύο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή